Распяцце з Галубічаў
Распя́цце з Галубі́чаў — самы ранні з падобных помнікаў на тэрыторыі Беларусі. Захоўваецца ў Нацыянальным мастацкім музеі Беларусі[1]
| ||
| Распяцце з Галубічаў. XIV ст. | ||
| Матэрыял | Дрэва, яечная тэмпера | |
|---|---|---|
| Тэхніка | Разьба па дрэве | |
| Памеры | 103,5×27 × 22 см | |
| Нацыянальны мастацкі музей Беларусі, Мінск | ||
Створана ў XIV стагоддзі і адзначана рысамі раманскага стылю. Выяўлена ў 1921 годзе ў вёсцы Галубічы Глыбоцкага раёна Віцебскай вобласці. Рэстаўрыравана ў 1954 годзе А. П. Ягоравым[1].
Паліхромнае драўлянае распяцце з Галубічаў з’яўляецца ўзорам дасведчанасці мясцовага майстра-разьбяра, на чыю творчасць паўплывалі асаблівасці суровага стылю еўрапейскага абарончага дойлідства і пэўныя павевы італьянскага мастацтва[2]. Асаблівасцямі твора з’яўляюцца суровасць вобраза, манументальнасць, лаканізм выразных сродкаў[1].
Зноскі
- ↑ а б в Лявонава А. К. Старажытнабеларуская скульптура. — Мн.: Навука і тэхніка, 1991. — 208 с. — ISBN 5-343-00155-6.
- ↑ Арцём КУМЕЛЬСКІХ. Магія сакральнай даўніны Архівавана 10 верасня 2016.
Літаратура правіць
- Лявонава А. К. Старажытнабеларуская скульптура. — Мн.: Навука і тэхніка, 1991. — 208 с. — ISBN 5-343-00155-6.
- Н. Ф. Высоцкая. Пластыка Беларусі XII—XVIII стст. (Альбом). — Мінск. 1983 г.