Аўтаномны рэгіён паўднёва-карыбскага ўзбярэжжа
Аўтаномны рэгіён паўднёва-карыбскага ўзбярэжжа (ісп.: Región autónoma de la Costa Caribe Sur) — аўтаномная адміністрацыйная адзінка на паўднёвым усходзе Нікарагуа. Складаецца з 12 муніцыпалітэтаў. Адміністрацыйны цэнтр — Блуфілдс.
| Аўтаномны рэгіён паўднёва-карыбскага ўзбярэжжа | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| ісп.: Región autónoma de la Costa Caribe Sur | |||||
|
|||||
| Краіна |
 Нікарагуа |
||||
| Уваходзіць у | |||||
| Адміністрацыйны цэнтр | Блуфілдс | ||||
| Афіцыйныя мовы | іспанская мова, англійская мова, міскіта, крэольская мова | ||||
| Насельніцтва (2012) | 369 254 | ||||
| Шчыльнасць | 13,47 чал./км² | ||||
| Канфесійны склад | пратэстанты, каталікі | ||||
| Плошча | 27 407 км² | ||||
 |
|||||
| Часавы пояс | UTC-6 | ||||
| Абрэвіятура | RACCS | ||||
| Код ISO 3166-2 | NI-AS | ||||
| Індэкс FIPS | NU18 | ||||
| Афіцыйны сайт | |||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||
Плошча — 27 407 км². Насельніцтва (2012 г.) — 36 9254 чалавек.
Гісторыя правіць
У XVII — XIX ст. большая частка тэрыторыі аўтаномнага рэгіёна ўваходзіла ў склад індзейскай дзяржавы міскіта. Тут сяліліся выхадцы з Ямайкі і Беліза. Пасля ліквідацыі аўтаноміі міскіта ў 1894 г. мясцовае насельніцтва традыцыйна складала апазіцыю ў дачыненні да ўладаў у Манагуа, пасля сандзінісцкай рэвалюцыі падтрымлівалі контрас. У 1987 г. у выніку рэфармавання дзяржаўнага ладу на месцы дэпартамента Селая былі ўтвораны Аўтаномны рэгіён паўднёва-карыбскага ўзбярэжжа і Аўтаномны рэгіён паўночна-карыбскага ўзбярэжжа.
Кіраванне правіць
Аўтаномны рэгіён паўднёва-карыбскага ўзбярэжжа з'яўляецца неад'емнай часткай унітарнай і непадзельнай дзяржавы Нікарагуа. Яго жыхары маюць усе правы і абавязкі нікарагуанскіх грамадзян. Аўтаномная прававая сістэма абапіраецца на Канстытуцыю і Статут рэгіёна, закон аб асаблівам рэжыме абшчын карэнных народаў. Галоўны орган кіравання — Рада рэгіёна з 45 дэпутаў, якія з 2007 г. выбіраюцца ў выніку прамога галасавання.