Славутыч

Славутыч
Герб	Сцяг
Краіна	Украіна
Раён	Вышгарадскі раён
Гарадская грамада	Славутыцкая
Каардынаты	51°31′14″ пн. ш. 30°45′25″ у. д.HGЯO
Заснаваны	1986
Плошча	2,53 км²
Вышыня цэнтра	143 м
Насельніцтва	24506 чалавек (2010)
Часавы пояс	UTC+2
Тэлефонны код	4579
Паштовыя індэксы	07100 — 07199
Афіцыйны сайт	e-slavutich.gov.ua
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Славутыч^[1] (укр. Славутич) — горад у Кіеўскай вобласці Украіны. Горад стаіць на левым беразе Дняпра (Славутыч — старажытнаславянская назва Дняпра). У цяперашні час насельніцтва Славутыч складае каля 25.050 чалавек. Большасць з дарослага насельніцтва працуе на Чарнобыльскай АЭС.

Геаграфія правіць

Славутыч размешчаны на левым беразе Дняпра, за 40 км ад Чарнігава, 45 км ад Прыпяці, 50 км ад Чарнобыля і 200 км ад Кіева. Геаграфічна знаходзіцца ў межах Чарнігаўскага раёна Чарнігаўскай вобласці, аднак адміністрацыйна адносіцца да Кіеўскай вобласці.

Гісторыя правіць

Славутыч — наймаладзейшы горад Украіны. Яго будаўніцтва пачалося ў 1986 годзе неўзабаве пасля Чарнобыльскай аварыі, каб размясціць у ім працаўнікоў АЭС з сем’ямі, эвакуіраваных з Прыпяці. Назва ўзятая ад старарускай назвы ракі Дняпро.

Першыя жыхары засяліліся ў свае хаты ў кастрычніку 1988 года. Дагэтуль тут пераважна жывуць пацярпелыя, адселеныя з забруджанай зоны, 8000 з якіх у часе аварыі былі дзецьмі. Большасць працаздольнага насельніцтва Славутыча працуе на атамнай станцыі, куды пракладзеная чыгунка^[uk], што двойчы перасякае беларускую мяжу, а таксама на прадпрыемствах зоны адчужэння.

Славутыч быў запланаваны як «горад XXI стагоддзя», у яго пабудове ўдзельнічалі будаўнікі і архітэктары з васьмі савецкіх рэспублік: Азербайджанскай, Армянскай, Грузінскай, Латвійскай, Літоўскай, Расійскай, Украінскай і Эстонскай. У выніку горад падзелены на восем мікрараёнаў^[2], якія маюць свой унікальны стыль і атмасферу.

Да 17 ліпеня 2020 горад меў статус абласнога значэння і не ўваходзіў у склад якога-небудзь раёнаў. Горад быў цэнтрам Славутыцкага гарадскога савета.

Насельніцтва правіць

Колькасць правіць

Насельніцтва
1989	2001	2008	2011	2012	2013	2014
11 364	24 402	24 391	24 492	24 726	24 826	25 112

У Славутычы назіраецца высокая нараджальнасць і нечакана нізкая смяротнасць, таму сярэдні ўзрост жыхара Славутыча значна меншы за любы іншы горад Украіны. Больш за ⅓ ягоных насельнікаў маладзейшыя за 18 гадоў.

Мова правіць

Насельніцтва паводле роднай мовы (2001)
украінская мова	руская	беларуская	армянская
55,42 %	42,58 %	1,25 %	0,26 %

Зноскі

↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»
↑ Sébastien Daycard-Heid.. A second life for the inhabitants of Chernobyl (англ.)(недаступная спасылка). Cafébabel (24 красавіка 2006). Архівавана з першакрыніцы 29 снежня 2013. Праверана 27 красавіка 2016.

Спасылкі правіць

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Славутыч
Афіцыйны сайт Архівавана 8 сакавіка 2017. (укр.)
База дадзеных Дзяржаўнай службы статыстыкі Украіны Архівавана 31 ліпеня 2014. (укр.)

[1] Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»

[2] Sébastien Daycard-Heid.. A second life for the inhabitants of Chernobyl (англ.)(недаступная спасылка). Cafébabel (24 красавіка 2006). Архівавана з першакрыніцы 29 снежня 2013. Праверана 27 красавіка 2016.

[1]

[2]