Сурвілішкі (Іўеўскі раён)

вёска ў Іўеўскім раёне Гродзенскай вобласці Беларусі

Сурві́лішкі[1] (трансліт.: Surviliški, руск.: Сурвилишки) — вёска ў Іўеўскім раёне Гродзенскай вобласці. Уваходзіць у склад Трабскага сельсавета.

Вёска
Сурвілішкі
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
  • 56 чал. (2019)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 1595
Паштовы індэкс
231352
Аўтамабільны код
4
СААТА
4229851201
Сурвілішкі на карце Беларусі ±
Сурвілішкі (Іўеўскі раён) (Беларусь)
Сурвілішкі (Іўеўскі раён)
Сурвілішкі (Іўеўскі раён) (Гродзенская вобласць)
Сурвілішкі (Іўеўскі раён)

Гісторыя правіць

Упершыню згадваецца каля 1385 года ордэнскімі Die Littauischen Wegeberichte як сяло Surwillendorffe на дарозе да Гальшан побач з рэкамі Jakun і Clewa, належала Сурвілу, брату старосты ашмянскага Мінігайлы.[2]

У XVI ст. у складзе Ашмянскага павета Віленскага ваяводства, шляхецкая ўласнасць. У 1542 г. часткова належала Сурвілам (ад іх і назва), часткова Я. Гайко. Сурвілы жылі ў палацы, які стаяў пры гасцінцы з Траб у Вільню. Дзейнічаў касцёл. У 1591 г. удава Я.Гайко заснавала новы касцёл Святой Тройцы.

Да 1601 г. паступова ўся маёмасць і зямля Сурвілішак была прададзена Шорцам. У 1618 г. удава В.Шорца аддзяліла ад маёнтка Сурвілішкі фальварак Нарвілішкі і аддала ў бестэрміновае карыстанне віленскім францысканцам. У 1620 г. пачалося будаўніцтва ў Нарвілішках касцёла і кляштара.

У сярэдзіне XVII ст. Сурвілішкамі валодалі Вільчыкавы. З 1678 г. доўгі час належалі езуітам. У 1690 г. уласнасць ксяндза Балтазара Донкварта, 8 дымоў, у 1735 г. 24 дымы. У Сурвілішскай плябані, ксяндза Дамуцэвіча 2 дымы. У 1774 г. мястэчка і маёнтак перайшлі да Ю.Стыпалкоўскага, пісара Лідскага павета.

З 1802 г. ва ўладанні Адама Колышкі, земскага віленскага. Дзейнічалі касцёл, шпіталь, карчма. 3 1811 г. належалі Земскім, з 1840 г. мястэчка і маёнтак у Паплаўскіх. У сярэдзіне XIX ст. у Ашмянскім павеце Віленскай губерні. У 1861 г. мястэчка, 9 рэвізскіх і 1 дваровая душы, адносілася да маёнтка Сурвілішкі. У 1866 г. 4 двары, 28 жыхароў, 51 мяшчанін, капліца, пастаялы двор, касцёл, вадзяны млын. У 1897 г. вёска ў Трабскай воласці, 2 двары, 9 жыхароў, сяло 6 двароў, 41 жыхар. У 1905 г. сяло, 40 жыхароў, 27 дзесяцін зямлі, засценак, 1 двор, 13 жыхароў, маёнтак Паплаўскага, 9 жыхароў, 18 дзесяцін зямлі.

У 1921—1939 гг. мястэчка (16 двароў, 87 жыхароў) і фальварак (10 двароў, 121 жыхар) у Трабскай гміне Валожынскага павета Навагрудскага ваяводства Польшчы.

З 12.10.1940 г. вёска (16 двароў, 115 жыхароў) і маёнтак (5 двароў, 41 жыхар) у Чаневіцкім сельсавеце Юрацішкаўскага раёна. Працавалі смалакурня, вадзяны млын, пачатковая школа, магазін.

3 26.6.1941 г. да 8.7.1944 г. акупіравана нямецка-фашысцкімі захопнікамі. 25—26 чэрвеня 1941 г. у раёне вёскі вяла абарончыя баі 24-я Самара-Ульянаўская Жалезная стралковая дывізія.

У пасляваенныя гады вяскоўцы аб'ядналіся ў калгас.

З 2.12.1959 г. у Трабскім сельсавеце. 3 20.1.1960 г. у Іўеўскім раёне. У 1970 г. 169 жыхароў.

Насельніцтва правіць

  • 1999 год—50 двароў, 129 жыхароў

Інфраструктура правіць

  • Базавая школа
  • Фельчарска-акушэрскі пункт
  • Клуб
  • Бібліятэка
  • Аддзяленне сувязі

Славутасці правіць

 
Званіца на могілках
  • Гаспадарчы двор (XIX ст.)
  • Званіца (XIX ст.)
  • Могілкі старыя каталіцкія
  • Курган Славы ў гонар воінаў 24-й Самара-Ульянаўскай Жалезнай стралковай дывізіі.

Страчаная спадчына правіць

 
Касцёл Найсв. Тройцы, пач. XX ст.

Зноскі

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).
  2. Лицкевич 2014, с. 38..

Літаратура правіць

Спасылкі правіць