Су-Сент-Мары (канал)
каналізаваны водны шлях на мяжы ЗША і Канады
Су-Сент-Мары́[1] (англ.: Sault Ste. Marie Canal) — каналізаваны водны шлях на мяжы ЗША і Канады. Злучае азёры Верхняе і Гурон у абход парогаў на рацэ Сент-Мэрыс. Адкрыты ў 1855 годзе[1][2]. Канчаткова канал і шлюз пабудаваны ў 1895[3] годзе і з’яўляецца апошнім звяном у агульнаканадскім суднаходным ланцугу ад Атлантычнага акіяна да возера Верхняе. У той час шлюз канала быў самым доўгім і першым шлюзам з электрычным прыводам у свеце.
| Су-Сент-Мары | |
|---|---|
| англ.: Sault Ste. Marie Canal | |
| |
| Вадацёк | |
| Уваход | |
| · Каардынаты | 46°30′45″ пн. ш. 84°22′16″ з. д.HGЯO |
| Вусце | |
| · Каардынаты | 46°30′43″ пн. ш. 84°20′35″ з. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Краіна |  Канада
|
| Рэгіён | Антарыа |
| Су-Сент-Мары на Вікісховішчы | |
Складаецца канал Су-Сент-Мары з трох паралельных каналаў. Два з іх у ЗША (даўжыня паўночнага 2,6 км, глыбіня 7,5 м; даўжыня паўднёвага 2,5 км, глыбіня 5,5 м) і адзін у Канадзе (даўжыня 2,2 км, глыбіня 6,7 м).
Крыніцы правіць
- ↑ а б БелЭн 2002.
- ↑ ВСЭ 1969—1978.
- ↑ Sault Ste. Marie Canal National Historic Site (англ.) (фр.)
Літаратура правіць
- Су-Сент-Мары́ // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 290. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Су-Сент-Мари́ // Географический энциклопедический словарь: Географические названия (руск.) / Гл. ред. А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев (зам. гл. ред.) и др. — 2-е изд., исправл. и дополн. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 459. — 592 с. — 210 000 экз. — ISBN 5-85270-057-6.
- Су-Сент-Мари // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
Спасылкі правіць
- Sault Ste. Marie Canal National Historic Site (англ.) (фр.)