Уладзімір Міхайлавіч Міхалкін

Уладзі́мір Міха́йлавіч Міха́лкін (30 чэрвеня 1927, Бабруйск, Беларуская ССР — 1 студзеня 2017, Масква, Расія) — савецкі военачальнік, маршал артылерыі.

Уладзімір Міхайлавіч Міхалкін
руск.: Влади́мир Миха́йлович Миха́лкин
Дата нараджэння	30 чэрвеня 1927(1927-06-30)
Месца нараджэння	Бабруйск, Бабруйская акруга, БССР, СССР
Дата смерці	1 студзеня 2017(2017-01-01) (89 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Федэральныя ваенныя мемарыяльныя могілкі[d]
Альма-матар	Ваенная акадэмія РВСП імя Пятра Вялікага[d]
Грамадзянства	СССР  Расія
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	Артылерыя
Гады службы	1941—1992
Званне
Камандаваў	Ракетныя войскі і артылерыя Сухапутных войскаў
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні	Ордэн «За заслугі перад Айчынай» IV ступені Ордэн «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» III ступені Медаль «За абарону Ленінграда»
У адстаўцы	з 30 чэрвеня 1992, прэзідэнт Фонду «Афіцэрскае брацтва»
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

З сялян. Атрымаў сярэднюю адукацыю. Нарадзіўся ў сям’і кадравага ваеннага-артылерыста Міхаіла Сямёнавіча Міхалкіна, камандзіра артылерыйскай батарэі, даслужыўся да звання генерал-палкоўніка артылерыі. Часта пераязджаў з сям’ёй па месцах службы бацькі, жыў у Віцебскай вобласці, затым у Выбаргу.

Вялікая Айчынная вайна

мини

У пачатку Вялікай Айчыннай вайны добраахвотнікам пайшоў на фронт, прыпісаўшы сабе адразу тры лішнія гады ўзросту ў дакументах. Характэрна, што бацька ведаў пра гэта, але не стаў перашкаджаць. Больш за тое, за ўсю вайну малодшы Міхалкін ніколі не служыў пад камандаваннем бацькі. З ліпеня 1941 года — у Чырвонай Арміі. Ваяваў тэлефаністам і артылерыйскім разведчыкам ў складзе 42-й арміі Ленінградскага фронту, удзельнічаў у абарончых баях на Пулкаўскіх вышынях, на «Неўскім пятачку», быў паранены. Вярнуўшыся ў строй, ваяваў у складзе войскаў ўнутры блакаднага кальца да поўнага зняцця блакады Ленінграда. Удзельнік Ленінградска-Наўгародскай і Выбарскай наступальных аперацый. Будучы перакінуты з часткай на цэнтральны ўчастак савецка-германскага фронту, удзельнічаў у Львоўска-Сандамірскай наступальнай аперацыі. У снежні 1944 года скончыў кароткатэрміновыя франтавыя курсы падрыхтоўкі афіцэрскага складу, атрымаў званне малодшага лейтэнанта і быў прызначаны ад’ютантам камандуючага артылерыяй 21-й арміі 1-га Украінскага фронту. У баях 1945 вызваляў Польшчу і Чэхаславакію.

За гады вайны узнагароджаны трыма баявымі ордэнамі, медалямі «За адвагу» і «За абарону Ленінграда». Родны брат Уладзіміра Міхалкіна Юрый таксама ваяваў на фронце афіцэрам-артылерыстам і загінуў у баі.