ФК Удзінезэ
«Удзінезэ» (італ.: Udinese Calcio) — італьянскі футбольны клуб з горада Удзінэ. Клуб быў заснаваны ў 1896 годзе, такім чынам з’яўляючыся другім найстарэйшым клубам у Італіі пасля «Джэноа».
| Удзінезэ | ||||
|---|---|---|---|---|
| Поўная назва | Udinese Calcio SpA | |||
| Заснаваны | 1896 | |||
| Горад | Удзінэ, Італія | |||
| Стадыён |
Стадыа Фрыулі Умяшчальнасць: 25 144 |
|||
| Уладальнік | Джампаала Поца[d] | |||
| Прэзідэнт | Франка Салдаці[d] | |||
| Галоўны трэнер | ||||
| Чэмпіянат | Серыя A | |||
| 2021/22 | 12 месца | |||
| Сайт | Афіцыйны сайт | |||
| ||||
Традыцыйная хатняя форма каманды ёсць кашуля ў чорна-белую палоску, чорныя шорты і белыя шкарпэткі. Клуб гуляе на «Стадыа Фрыулі», які здольны змясціць 41 652 заўзятараў, хоць у цяперашні час гэты паказчык абмяжоўваецца да 30 900. Клуб мае сваё лічбавае тэлебачанне, якое вяшчае ў рэгіёне Фрыулі-Венецыя-Джулія. Клуб мае вялікую колькасць прыхільнікаў у Фрыулі і суседніх раёнах.
ГісторыяПравіць
Раннія гадыПравіць
«Удзінезэ» быў заснаваны ў 1896 годзе годзе як частка Удзінезскага таварыства гімнастыкі і фехтавання. У сваім першым годзе, клуб перамог у розыгрышу трафея «Torneo FNGI» ў Трэвіза разбіўшы «Ферару» з лікам 2:0, аднак гэты тытул не прызнаецца ў якасці афіцыйнага.
5 ліпеня 1911 года некаторыя гімнасты Удзінезэ на чале з Луіджы Даль Дана, заснавалі клуб «Удзінезэ», які далучыўся да Італьянскай федэрацыі футбола. Новая каманда дэбютавала ў таварыскім матчы супраць «Ювентус Пальманова», і перамагла з лікам 6:0.
Толькі ў 1912—1913 гадах «Удзінезэ» ўпершыню прыняў удзел у чэмпіянаце пад эгідай італьянскай футбольнай асацыяцыі. У гэтым годзе яны былі залічаны ў турнір «Campionato Veneto di Promozione», які складаўся ўсяго з трох каманд (астатнімі былі «Петрарка» і «Падуя»). З двума перамогамі супраць «Падуі» (3:1 і 5:0), Удзінезэ скончыў турнір на другім месцы, прапусціўшы наперад «Петрарку» і прабіўшыся, такім чынам, у лігу «Prima Categoria». У «Prima Categoria», Удзінезэ не здолеў выйсці на нацыянальны ўзровень.
1920-я гадыПравіць
Сезон 1920/21, які скончыўся для клуба няўдала ў «Eliminatoria Veneta», быў незабыўны, бо менавіта ў ім за клуб дэбютаваў Джына Белота, які па-ранейшаму з’яўляецца іграком, які адгуляў найбольшую колькасць сезонаў за клуб, гэта значыць 17. У 1922 годзе, «Удзінезэ», скарыстаўшыся адсутнасцю мацнейшых на той час клубаў краіны ў розыгрышу першага Кубка Італіі, дасягнуў фіналу нацыянальнага кубка, дзе саступіў клуба «Вада» з лікам 1:0. У лізе, тым годам, «Удзінезэ» заняў другое месца ў сваёй кваліфікацыйнай групе «Girone Eliminatorio Veneto», што дазволіла яну застацца ў вышэйшым дывізіёне на наступны сезон, нягледзячы на рэфармаванне чэмпіянату, якое прывяло да скарачэння колькасці каманд.
Сезон 1922/23 быў катастрафічным для клуба, бо яны занялі ў сваёй групе апошняе месца і вылецелі ў другі дывізіён. Да таго ж каманда рызыкавала ў 1923 годзе быць ліквідаванай з-за запазычанасці. 24 жніўня 1923 года клуб «Удзінезэ» быў вылучаны з «Удзінезэ Фрыулі», і клуб быў вымушаны стварыць бюджэт. На шчасце, уся пазыка была выплачана прэзідэнтам клуба Алесандра Дэль Торса пасля продажу ім некаторых сваіх карцінаў. Такім чынам клуб здолеў заявіцца ў другі дывізіён, у якім у выніку заняў чацвёртае месца на наступны год.
СкладПравіць
Станам на сакавік 2023 года.
|
|
СпасылкіПравіць
- Афіцыйны сайт (італ.) (англ.) (ісп.)
Канал «Удзінезэ» на YouTube
