Франсуа Крыстоф Келерман
Франсуа-Крыстоф Келерман, герцаг дэ Вальмы (фр.: François-Christophe Kellermann, duc de Valmy; 28 мая 1735, Страсбург — 23 верасня 1820, Парыж) — французскі военачальнік Рэвалюцыйных войнаў, пры Напалеоне I — ганаровы маршал Францыі.
Франсуа Крыстоф Келерман | |
---|---|
фр.: François-Christophe Kellermann | |
Дата нараджэння | 28 мая 1735[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 23 верасня 1820[2] (85 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Жонка | Marie-Anne Barbé[d] |
Дзеці | François Étienne de Kellermann[d] і Marguerite-Cécile Kellermann[d] |
Грамадзянства | |
Род войскаў | Сухапутныя войскі Францыі[d] |
Званне | Маршал Імперыі[d] |
Бітвы/войны | |
Узнагароды і званні | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Ураджэнец Страсбурга, ў 1752 годзе быў завербаваны ў Французскі гусарскі полк, ў 1788 годзе быў ужо генералам.
У 1792 годзе Келлерман, з захапленнем далучыўся да рэвалюцыі, быў прызначаны галоўнакамандуючым мозельского арміяй, злучыўся з Дюмурье і 20 верасня вытрымаў знакамітую кананаду ў Вальмы, ўтрымаўшыся супраць праўзыходных сіл прусакоў. Абвінавачаны ў тым, што недастаткова энергічна пераследваў што адступіліся прусакоў, Келлерман быў апраўданы судом.
У маі 1793 года Келерман стаў на чале альпійскай арміі. У жніўні — кастрычніку 1793 года Келерман камандаваў арміяй, якія аблажылі Ліён, паўсталы супраць якабінскай дыктатуры.
Неўзабаве пасля ўзяцця Ліёна Келерман быў зноў абвінавачаны ў недахопе энергіі і кінуты ў вязніцу, і толькі падзенне Рабесп'ера выратавала Келлерман ад эшафота.
У 1801 годзе ён быў прызначаны прэзідэнтам сената, у 1804 годзе атрымаў званне маршала Францыі і збудаваны ў герцагі дэ Вальмы.
У 1814 годзе ён далучыўся да Людовіка XVIII, які зрабіў яго пэром Францыі.
Пахаваны на могілках Пер-Лашэз.
У 1892 Келлерману быў пастаўлены ў Вальмы помнік.
Зноскі
- ↑ François Christophe Kellermann duc de valmy de // Léonore database — ministère de la Culture. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Francois-Christophe Kellermann, duke de Valmy // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #116174919 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 14 снежня 2014.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #116174919 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
- ↑ а б C.-P. Arnaud Recueil de tombeaux des quatre cimetières de Paris — 1817.
- ↑ Moiroux J. Le cimetière du Père-Lachaise — Paris: 1908. — P. 206.