Ціт
Ціт — Ціт Флавій Веспасіян (39—81), імператар рымскі (79—81).
| Ціт Флавій Веспасіян TITUS FLAVIUS VESPASIANUS | ||
 | ||
| Ціт. Мармуровы бюст. Мюнхенская гліптатэка | ||
| ||
|---|---|---|
| 24 чэрвеня 79 года — 13 верасня 81 года | ||
| Папярэднік | Ціт Флавій Веспасіян | |
| Пераемнік | Ціт Флавій Даміцыян | |
| Дзейнасць | палітык, ваенны | |
| Веравызнанне | старажытнарымская рэлігія | |
| Нараджэнне | 30 снежня 39 Рым | |
| Смерць | 13 верасня 81 (41 год) Рым | |
| Пахаванне | ||
| Дынастыя | Флавіі | |
| Бацька | Ціт Флавій Веспасіян | |
| Маці | Флавія Даміцыла | |
| Жонка | 1) Арэцыла Тэртула ( — ) 2) Марцыя Фурніла ( — ) | |
| Дзеці | дачка Флавія Юлія | |
Сын Веспасіяна і Флавіі Даміцылы, атрымаў выхаванне пры двары Клаўдзія і быў сябрам Нерона. Насупор гэтаму, не стаў на троне «другім Неронам», а выдзяляўся адукаванасцю, дабрынёю і шчодрасцю[1].
Яго ваенная кар'ера пачалася ў Германіі і Брытаніі, дзе ён вылучыўся, займаючы пасаду ваеннага трыбунала. Калі імператар Нерон накіраваў яго бацьку ва ўзбунтаваную Іўдзею, Ціт паехаў туды разам з бацькам, атрымаў у камандаванне легіён і дапамог свайму бацьку пракласці шлях да дзяржаўнай улады. У 69 стаў галоўнакамандуючым рымскага войска ў Палесціне ў час вайны з іудзеямі. У 70 Ціт захапіў Іерусалім і разбурыў яго, праявіўшы пры гэтым выключную жорсткасць. За час знаходжання ў Палесціне ажаніўся на прыгажуні Бераніцы, дачцы Ірада Агрыпы, і сястры Ірада Агрыпы II, іўдзейскіх цароў, але з-за палітычных меркаванняў расстаўся з ёю, калі заняў трон[2]. Вяртаннем Ціта ў Рым з пышным трыумфам было адсвяткавана ўціхаміранне Іўдзеі. У 73 г. Ціт стаў сакіраўніком свайго бацькі і ад яго імя вёў барацьбу з арыстакратычнай сенатарскай апазіцыяй. Зай-маў пасаду прэфекта (начальніка) гвардыі. Бязлітаснае знішчэнне асоб, якія выклікалі ў яго падазрэнне, яшчэ пры жыцці бацькі рабілі яго імя ненавісным у Рыме. У мэтах прымірэння з падданымі Ціт, стаўшы імператарам, пачаў кіраваць імперыяй сумесна з сенатам, сурова караў даносчыкаў, схіляў да сябе народ раскошнымі пабудовамі і гульнямі.
Праўленне Ціта было азмрочана вывяржэннем Везувія (79) і гібеллю гарадоў Пампеі і Геркуланум, пажарам Рыма і эпідэміяй. У 80 Ціт асвяціў новы амфітэатр Калізей, будаваць які пачаў яшчэ яго бацька і новыя тэрмы, што атрымалі яго імя. Па яго смерці была збудавана арка Ціта, на якой быў выяўлены трыумф пасля перамогі ў Іўдзейскай вайне і здабыча з Іерусалімскага храму.
Зноскі
- ↑ Спяваў, граў на кіфары. «Мяккасць» Ціта апяваецца ў оперы Моцарта «Ціт».
- ↑ Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с.(руск.)
ЛітаратураEdit
- Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А.Ф. Коршунава, паказальнікі А.Ф. Коршунава, В.А. Чамярыцкага. —Мн.: Навука і тэхніка, 1990. —207 с.: іл. С.172—173. ISBN 5-343-00151-3.