Эдуард фон Гартман
Эдуард фон Гартман (ням.: Eduard von Hartmann; 23 лютага 1842, Берлін, Германія - 5 чэрвеня 1906, Гросліхтэрфельдэ) — нямецкі філосаф.
| Эдуард фон Гартман | |
|---|---|
.jpg) | |
| Дата нараджэння | 23 лютага 1842[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 5 чэрвеня 1906[1][2][…] (64 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Жонка | Agnes Taubert[d] і Alma von Hartmann[d] |
| Род дзейнасці | філосаф, пісьменнік |
| Навуковая сфера | філасофія[4], псіхалогія, pessimism[d] і unconscious mind[d] |
| Альма-матар | |
| Кірунак | філасофія несвядомага, ірацыяналізм |
| Асноўныя інтарэсы | псіхалогія, песімізм, несвядомае |
| Аказалі ўплыў | Артур Шапенгаўэр, Георг Гегель, Фрыдрых Шэлінг |
| Зведалі ўплыў | Фрыдрых Ніцшэ, экзістанцыялісты |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
На аснове прызнання ірацыянальнасці свету Гартман распрацоўваў этыку з пункту гледжання песімізму ("Фенаменалогія маральнай свядомасці", 1879). Ён заклікаў да пазбаўлення ад трох ілюзій, паслядоўна якія валодалі розумамі людзей: ілюзіі зямнога шчасця, ілюзіі незямнога шчасця і ілюзіі дасягнення шчасця ў выніку сацыяльнага прагрэсу. У сваім адмаўленні магчымасці шчасця ў выніку гістарычнага развіцця Гартман прыходзіць да сцвярджэння нігілістычнай рэлігіі ("Філасофія рэлігіі", 1882), - эвалюцыя цягне Сусвет да знішчэння шляхам ўсведамлення яе неразумнасці і немэтазгоднасці. У псіхалогіі Гартман выступіў супраць матэрыялістычнай пазіцыі, згодна з якой псіхічныя працэсы залежаць ад фізіялагічных.
- ↑ а б Eduard von Hartmann // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Eduard Hartmann // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #118546252 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
- ↑ Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.