Юрый Алендскі (сын Тэафіла)
Юрый (Ежы) Алендскі (? — пасля 1714) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч.
| Юрый Алендскі | |
|---|---|
| Род | Алендскія |
| Бацька | Тэафіл Алендскі |
| Маці | Алена Маклок[d] |
| Жонка | Тэадора з Пакашаў[d][1] |
| Веравызнанне | кальвінізм |
Біяграфія правіць
Паходзіў са шляхецкага роду Алендскіх герба «Равіч», сын Тэафіла і Гэлены Маклакоўны.
Пасол на сеймы (1674, 1697, 1698, 1703, 1712), харунжы (1703), потым маршалак па прывілеях караля Аўгуста (1703, 1713)[2] Ваўкавыскага павета. Староста дзякаўскі і жыліцкі ў Ваўкавыскім павеце[3] замест Аляксандра Язерскага па прывілеі караля Станіслава Ляшчынскага (1708). Дваранін пакаёвы і сакратар яго каралеўскай мосці[2].
У 1674 годзе як электар з Ваўкавыскага павета аддаў свой голас за Яна III Сабескага, у 1697 годзе падпісаў ад Новагародскага ваяводства элекцыю Аўгуста II. У 1708 годзе быў прыхільнікам Станіслава Ляшчынскага, праз два гады ў 1710 годзе падпісаў Сандамірскую канфедэрацыю. У той жа час быў вызначаны ў склад так званай «быхаўскай камісіі», якая павінна была адабраць і вярнуць з расійскіх рук Быхаў, а таксама гарматы і амуніцыю з Быхава, Слуцка і іншых беларускіх мясцовасцяў[2] згодна з трактатам, падпісаным у Нарве ў 1704 годзе[3].
Быў актыўным прыхільнікам кальвінскага веравызнання ў Вялікім Княстве Літоўскім: дырэктар сінодаў літоўскай правінцыі ў Койданаве (1699), Беліцы (1713), Слуцку (1714); удзельнік канвакацый віленскай (1700) і беліцкай (1704) і вольнай нарады ў Варшаве (1710).
Уладальнік маёнткаў Мачульна, Калантаі, Гнезна, Рось-Ваўкаўшчызна і Рось-Харошкаўшчызна.
Сям’я правіць
Жанаты з Тэадорай з Пакашаў, мелі 4 сыноў і 5 дачок: Яна, Тэафіла, Рэгіну Гэлену, Марыю, Катажыну, Тэафілу, Соф’ю, Багуслава і Ежы Станіслава.
Зноскі
- ↑ https://www.academia.edu/38370015/%D0%9A%D0%B0%D0%B7%D1%96%D0%BC%D1%96%D1%80_%D0%9A%D1%80%D1%8B%D1%88%D1%82%D0%BE%D1%84_%D0%9A%D0%BB%D0%B0%D0%BA%D0%BE%D1%86%D0%BA%D1%96_17.05.1684.-24.10.1684._
- ↑ а б в Генеалогія роду Алендскіх мачулінскай лініі Архівавана 14 мая 2021.. «Гербоўнік беларускай шляхты». Т.1. Мінск. 2002. С. 146—151.
- ↑ а б Алендзкі
Літаратура правіць
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2010. — Т. 3: Дадатак. А — Я. — С. 23. — 696 с. — ISBN 978-985-11-0487-7 (т. 3), ISBN 985-11-0315-2.
- Генеалогія роду Алендскіх мачулінскай лініі Архівавана 14 мая 2021.. // «Гербоўнік беларускай шляхты». Т. 1. Мінск, 2002. — С. 146—151.