Пладовыя целы маюць сцяблінкі і растуць асобна або шчыльна. Часам некалькі зрастаюцца ў аснове сцябла. Споравыя каробачкі ад канічнай да цыліндрычнай або яйцападобнай, радзей амаль сферычнай формы. У закрытым выглядзе яны маюць дыяметр ад 0,1 да 0,9 міліметраў і вышыню ад аднаго да чатырох міліметраў. Капіліцый, які змяшчаецца ў ім, пашыраецца толькі нязначна. Ён бялёсага, шэрага або бэжавага колеру. У радзейшы' выпадках — шаравата-ружовага, карычняватага або зеленаватага колеру. Да паспявання часам лілова-ружовы.
Перапончатая аснова (гіпаталалус) з’яўляецца агульнай для груп пладоў і мае форму дыска ў асобных пладовых целах. Ён напаўпразрысты, ад бескаляровага да светла-карычневага. Сцябло даўжынёй ад 0,2 да 1,5 міліметра мае маршчыністую паверхню. Яно афарбавана як споравая капсула або трохі цямнейшае да чорнага. У праходным святле ён выглядае светла-чырванавата-карычневым і запоўнены спорападобнымі цыстамі няправільнай формы ад круглявых да шырокаэліптычных. Яны маюць дыяметр у аснове 30 мікраметраў; на кончыку сцябла яны меншыя, нават менш за 10 мікраметраў у дыяметры.
Абалонка (перыдый) знікае, за выключэннем невялікай, плоскай або лейкападобнай чашачкі. Часам яна мае дробныя радыяльныя зморшчыны. У святле, якое праходзіць праз яе, яна выглядае жаўтлявай, амаль гладкай або мае тонкія кароткія лініі, некаторыя з якіх размешчаны ў выглядзе сеткі. Часам на капіліцыі маюцца невялікія рэшткі абалонкі.
Капіліцый не вельмі эластычны, мае дробную сетку і афарбаваны ад бясколернага да карычняватага. Ён амаль не мае свабодных канцоў і моцна прымацаваны да чашачкі. У месцах росту ён гладкі і дыяметрам ад чатырох да сямі мікраметраў. Да вяршыні становіцца танчэй (1,5-4 мкм) і звычайна пакрыты выключна тонкімі шыпікамі або бародаўкамі.
У масе споры афарбаваны ў бэжавы і светла-шэры колер. У праходным святле яны выглядаюць амаль бясколернымі. Яны вельмі дробна бародаўкавыя і маюць групы больш буйных бародавак. Споры маюць дыяметр ад шасці да васьмі мікраметраў.
Плазмодый белага, шэрага або жаўтлявага колеру.
Экалогія і распаўсюджанне
правіць
Асабліва часта на кары ў вільготных камерах з’яўляецца разам з Arcyria pomiformis. Таксама назіралася плоданашэнне разам са шматлікімі іншымі відамі.
Шырока распаўсюджаны ва ўсім свеце. Гэта адзін з самых распаўсюджаных слізевікоў у Цэнтральнай Еўропе.
Зноскі
- Hermann Neubert, Wolfgang Nowotny, Karlheinz Baumann: Die Myxomyceten Deutschlands und des angrenzenden Alpenraumes unter besonderer Berücksichtigung Österreichs. Band 1. Karlheinz Baumann Verlag, Gomaringen 1993, <nowiki>ISBN 3-929822-00-8.
