The Guardian

брытанская штодзённая газета

The Guardian — штодзённая газета у Вялікабрытаніі, заснаваная ў Манчэстэры ў 1821 годзе пад назвай The Manchester Guardian. У 1959 годзе змяніла назву на цяперашняе, а ў 1964 г. рэдакцыя пераехала ў Лондан. Нядзельны выпуск аформлены ў выглядзе газеты The Observer (стала часткай групы Guardian ў 1993 г.). Сайт газеты — самы наведвальны з сайтаў брытанскіх газет, прычым яго матэрыялы могуць адрознівацца ад матэрыялаў папяровага выдання.

The Guardian
Выява лагатыпа
Арыгінальная
назва
англ.: The Guardian[2][3]
Тып штодзённая газета
Фармат берлінер
Уладальнік Guardian Media Group
Выдавец Guardian Media Group[d]
Краіна
Рэдактар Алан Расбрыджэр
Галоўны рэдактар Katharine Viner[d]
Заснавана 1821, The Observer - 1791
Палітычная прыналежнасць (лева)ліберальная
Мова англійская[4]
Перыядычнасць 1 суткі
Кошт £0.80 (панядзелак—пятніца)
£1.50 (субота)
£1.90 (нядзеля, The Observer)
Галоўны офіс Kings Place, 90 York Way, London N1 9GU
Тыраж 256 283 [1]
ISSN 0261-3077
Узнагароды
Вэб-сайт www.guardian.co.uk
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Належыць групе кампаній Guardian Media Group

Па палітычных поглядах выданне адносяць да леваліберальных, лічыцца, што рэдакцыя пры гэтым складаецца ў дастаткова блізкіх адносінах з кіруючай Лейбарысцкай партыяй.

12 верасня 2005 года брытанская газета The Guardian перайшла на паменшаны фармат — «берлінер». Газета стала на 6 сантыметраў вужэй і на 12 — карацей. Фармат «берлінер» падобны па знешнім выглядзе з таблоідны фарматам (А3), аднак крыху адрозніваецца ад яго па памерах. Змяніўся ў новай версіі The Guardian і шрыфт матэрыялаў, і лагатып. Новае напісанне назвы газеты зроблена белымі літарамі на фіялетавым фоне. На думку экспертаў па вывучэнні брытанскага медыя-рынку, «новы лагатып стаў больш падобным па дызайне на лагатыпы інтэрнэт-выданняў».

З 2006 года на паменшаны фармат перайшлі і выданні The Guardian, і нядзельны штотыднёвік The Observer.

Галоўныя рэдактары правіць

  • Джон Эдвард Тэйлар (1821—1844)
  • Джэрэмі Гарнет (1844—1861) (сумесна з Расэл Скот Тэйлар з 1847 па 1848)
  • Эдвард Тэйлар (1861—1872)
  • Чарлз Прэствіч Скот (1872—1929)
  • Тэд Скот (1929—1932)
  • Уільям Персіваль Крозье (1932—1944)
  • Альфрэд Паўэл Уодсварт (1944—1956)
  • Элестер Хізерінгтан (1956—1975)
  • Пітэр Прэстан (1975—1995)
  • Алан Расбріджэр (1995-цяперашні час)

Крытыка газеты ў прадузятасці правіць

Па дадзеных брытанскай арганізацыі «Honest reporting», што ставіць сваёй мэтай збалансаванае асвятленне дзеянняў Ізраіля ў СМІ (на яе думку часта мае антыізраільскі ўхіл), і іншых крыніц, «Гардыян» вядомая сваім пастаянным "зрухам "у бок арабскага пункту гледжання [5].

Мянушка правіць

Мянушка The Grauniad было дадзена газеце сатырычным часопісам Private Eye Яно было звязана з тым, што газета стала вельмі вядомая мноствам тыпаграфічных памылак, такіх як няправільнае напісанне ўласнага назвы The Gaurdian.[6] Дамен grauniad.co.uk зарэгістраваны на імя газеты і перанакіроўваюць ўсе запыты на яго на афіцыйны сайт газеты.

Самы першы выпуск The Guardian таксама утрымліваў шэраг памылак. Магчыма, найбольш заўважнай была абдрукоўка ў нататцы пра таргах, у якой слова «аўкцыён» (auction) было надрукавана ў выглядзе «atction».

Зноскі

  1. ABCs: National daily newspaper circulation June 2011 (англ.). guardian.co.uk (15 ліпеня 2011). Архівавана з першакрыніцы 5 лютага 2012. Праверана 11 ліпеня 2011.
  2. https://www.theguardian.com/gnm-archive/2002/jun/11/1 Праверана 24 сакавіка 2020.
  3. (unspecified title) — ISSN 0261-3077
  4. а б The ISSN portalParis: ISSN International Centre, 2005. — ISSN 0261-3077
  5. * Guardian's One-Sided Analysis, HonestReporting, 1 November 2007 Архівавана 4 красавіка 2008. У той жа час і сама арганізацыя Honest reporting падвяргалася крытыцы Барбарай Матус за прадузятасць, аднабаковасць і фраз з кантэксту:
    Пры гэтым, сама Б. Матус памечаная ў выкарыстанні некарэктных даных з адпаведнымі з іх высновамі:
  6. Jim Bernhard. Porcupine, Picayune, & Post: how newspapers get their names. pp. 26–27.

Спасылкі правіць