Ігнацы Гелгуд

стражнік вялікі літоўскі
(Пасля перасылкі з Ігнацій Гелгуд)

Ігнацы Гелгуд (польск.: Ignacy Giełgud; ? — 13 чэрвеня 1807, Гнеў) — стражнік вялікі літоўскі ў 1789—1793 гадах, Генерал дывізіі Арміі Герцагства Варшаўскага  (польск.)[1], заслужаны палітычны дзеяч і ваенны з Літвы[2]. Адзін з кіраўнікоў паўстання 1794 года[2].

Ігнацы Гелгуд
Герб «Гелгуд»[d]
Герб «Гелгуд»[d]
15-ы стражнік вялікі літоўскі
23 снежня 1789 — 1793
Папярэднік Юзаф Юдзіцкі
Пераемнік Людвік Гелгуд[d]
Нараджэнне XVIII стагоддзе
Смерць 13 чэрвеня 1807(1807-06-13)
Род Гелгуды[d]
Бацька Антоні Ануфрый Гелгуд
Маці Караліна Тэадора з Аскеркаў[d]
Званне генерал-лейтэнант
Бітвы
Узнагароды
кавалер ордэна Ганаровага Легіёна ордэн Белага арла ордэн Святога Станіслава

Біяграфія

правіць

Ігнацы Гелгуд быў паслом Жамойцкага староства на Чатырохгадовы сойм у 1788 годзе[2][3] і членам Згуртавання прыхільнікаў урадавай канстытуцыі[2]. Палкі прыхільнік рэформы. Ён быў удзельнікам змовы, падрыхтоўкі пачатку паўстання Касцюшкі ў Літве[4]. 24 красавіка 1794 года абраны ў Найвышэйшую Літоўскую Раду[2]. У званні генерал-лейтэнанта ваяваў у паўстанні Касцюшкі 1794 года, нягледзячы на членства ў Радзе.

Пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай выкліканы на дуэль былым фаварытам  (руск.) расійскай імператрыцы Кацярыны II Платонам Зубавым  (руск.), які знаходзіўся ў Варшаве.

Падчас кампаніі 1806 года маршал Іаахім Мюрат даручыў яму арганізацыю войскаў у Варшаўскім дэпартаменце. 13 сакавіка 1807 прыняў камандаванне дывізіяй пасля ранення Яна Генрыка Дамброўскага  (руск.) і праводзіў аблогу Гданьска  (руск.). Памёр ад нягод вайны і ран.

Азначаны ў 1807 годзе Крыжам ордэна Ганаровага легіёна і ў 1792 годзе атрымаў Ордэн Белага Арла і Ордэн Святога Станіслава.

Крыніцы

правіць
  1. Henryk P. Kosk, generalicja polska, t. I, Pruszków 1998, s. 151.
  2. а б в г д Гелгуд Игнатий // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 143. — 737 с.
  3. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok … 1792. …, Warszawa 1791, s. 320.
  4. Bartłomiej Szyndler  (польск.), Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 116.

Літаратура

правіць
  • H. P Kosk, Generalicja polska, t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza «Ajaks», Pruszków 1998