Антоні Ануфрый Гелгуд

Антоні Ануфрый Гелгуд
Антоні Ануфрый Гелгуд
	; Герб «Гелгуд»(польск.) бел.
Староста жамойцкі
	1783 — 1795
Папярэднік	Ян Мікалай Хадкевіч
Пераемнік	пасада скасавана
Кашталян жамойцкі
	22 чэрвеня 1776 — 25 верасня 1783
Папярэднік	Міхал Ян Гурскі
Пераемнік	Станіслаў Тышкевіч
Стражнік вялікі літоўскі
	1774 — 22 чэрвеня 1776
Папярэднік	Леанард Пацей
Пераемнік	Юзаф Юдзіцкі
Нараджэнне	каля 1720
Смерць	пасля 1795
Род	Гелгуды(руск.) бел.
Бацька	Андрэй Гелгуд
Маці	з роду Пузынаў
Жонка	1) Барбара з Юдзіцкіх; 2) Караліна Тэадора з Аскеркаў
Дзеці	ад першага шлюбу:; Міхал, Антаніна; ад другога шлюбу:; Ігнацы, Людвік,

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гелгуд.

Антоні Ануфрый Гелгуд (польск.: Antoni Onufry Giełgud; каля 1720 — пасля 1795) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага, кашталян (1776—1783) і апошні староста жамойцкі (1783—1795).

БіяграфіяПравіць

Быў цівунам цвярскім, з 1767 — харунжы жамойцкі. У 1774 стаў вялікім літоўскім абозным, але ў тым жа годзе перайшоў на пасаду вялікага літоўскага стражніка. У 1776 дасягнуў сенатарскай годнасці, стаўшы кашталянам, а потым і старостам жамойцкім.

У 1766 быў паслом на сойм ад Жамойці^[1]. У 1775-1776 быў маршалкам Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага. Член канфедэрацыі Анджэя Макраноўскага ў 1776^[2]. Быў членам канфедэрацыі Чатырохгадовага сойму ^[3].

Быў членам трох віленскіх масонскіх ложаў ў 1781 годзе.

У 1777 быў узнагароджаны Ордэн Белага Арла, у 1774 стаў кавалерам Ордэна Святога Станіслава.

Сям'яПравіць

Сын Андрэя Гелгуда, старосты алькеніцкага, і невядомай з імя дачкі менскага кашталяна Андрэя Пузыны.

Жанаты быў першы раз з Барбарай Юдзіцкай, дачкой менскага кашталяна Міхала Юдзіцкага, другі раз — з Каралінай Тэадорай Аскеркай, дачкой вялікага літоўскага рэферэндара Гервазыя Людвіка Аскеркі.

Ад першага шлюбу меў сына Міхала і дачку Антаніну (жонка Фелікса фон Ронэ), ад другога — сыноў Ігнацыя і Людвіка.

Зноскі

↑ Dyaryusz seymu walnego ordynaryinego odprawionego w Warszawie roku 1766 ..., brak paginacji
↑ Volumina Legum, t. VIII, Санкт-Пецярбург, 1860, с. 527.
↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Варшава 1791, с. 309.

ЛітаратураПравіць

Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008
Станіслаў Малахоўскі-Лемпіцкі, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, т. XIV, Кракаў, 1930
Генеалогія Антонія Ануфрыя Гелгуда

[1] Dyaryusz seymu walnego ordynaryinego odprawionego w Warszawie roku 1766 ..., brak paginacji

[2] Volumina Legum, t. VIII, Санкт-Пецярбург, 1860, с. 527.

[3] Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Варшава 1791, с. 309.

[1]

[2]

[3]