Ільінскі спуск (Гомель)

Ільінскі спуск — спуск да ракі Сож у Гомелі, пралягае ад вуліцы Пралетарскай (у раёне вуліцы Маісеенкі) да набярэжнай, перасякае вуліцу Камісарава. Знаходзіцца ў межах гістарычнага раёна Спасава Слабада (Слабада).

Ільінскі спуск на перасячэнні з вуліцай Камісарава (ліпень 2018 г.).

Паходжанне і назва

Ільінскі спуск з’яўляецца фрагментам яра — рэшткай рэчышча старажытнай рэчкі, якая брала свой пачатак з возера ледавіковага паходжання, вядомага ў ХІХ — сярэдзіне ХХ ст. як Гарэлае балота (знаходзілася ў раёне цяперашняга чыгуначнага вакзала). Гістарычныя назвы рэчкі і яра не захаваліся. Узнікненне цяперашняй назвы звязана са стараверскай Ільінскай царквой, збудаванай у канцы XVIII ст. на мысе, утвораным перасячэннем яра і вуліцы Камісарава (верагодная назва на 1771 г. — «ulica od Soƶa po Lewey Ręce», г.зн. «вуліца ад Сожа па Левай Руцэ»). Аднак канкрэтны час, калі назва «Ільінскі спуск» узнікла і стала пашырацца, пакуль дакладна не высветлены. Верагодна, што ў пераліку аб’ектаў, якія ўваходзілі ў склад 1-й паліцэйскай часці Гомеля па стане на 1914 г., мясцовасць фігуруе як «Оврагъ Спасской слободы», г.зн. «Яр Спасавай слабады». Паказальна, што Ільінскім спускам, нягледзячы на рэлігійнае паходжанне тапоніма, яр называў С. М. Лебедзеў — савецкі чыноўнік, аўтар гістарычна-эканамічнага нарыса, прысвечанага Гомелю (1957 г.). Сёння назва «Ільінскі спуск» выкарыстоўваецца ў гісторыка-археалагічнай літаратуры, а паўсядзённы ўжытак мае, найперш, сярод старажылаў і аматараў гісторыі Гомеля.

Гістарычныя выявы

• 
  Нізоўе Ільінскага спуску, 1883 г.
• 
  Рум пры нізоўі Ільінскага спуску, канец 1880-х гг.
• 
  Затопленае разводдзем нізоўе Ільінскага спуску (злева), 1918 г.
• 
  Паўночны схіл Ільінскага спуска, другая палова 1940-х гадоў

Сучасныя здымкі

• 
  Дом пры Ільінскім спуску, 2021 г.
• 
  Дом на схіле пры Ільінскім спуску, 2021 г.

Зноскі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ільінскі спуск (Гомель)