Іхэтуаньскае паўстанне

Іхэтуа́ньскае паўста́нне, ці Баксёрскае паўстанне — паўстанне пераважна супраць засілля іншаземцаў у Паўночным Кітаі ў 1898—1901 гадах.

Ініцыіравана тайным рэлігійным таварыствам Іхэцюань («Кулак у імя справядлівасці і згоды»), пазней былі перайменаваны ў Іхэтуані («Атрады справядлівасці і згоды» — адсюль назва) у правінцыі Шаньдун.

У 1900 паўстанцы (100 тыс.; сяляне і гарадскія беднякі), якіх не здолелі спыніць урадавыя войскі, накіраваліся ў Пекін, знішчаючы замежныя місіі і прадстаўніцтвы. 14 чэрвеня 1900 г. іхэтуані ўступілі ў Пекін і разам з урадавымі войскамі 56 дзён вялі аблогу пасольскага квартала. Пасля сумеснай ноты кітайскаму ўраду Вялікабрытанія, ЗША, Германія, Японія, Расія, Францыя, Італія і Аўстра-Венгрыя пачалі ўзброеную інтэрвенцыю. 21 чэрвеня кітайскі ўрад абвясціў вайну дзяржавам-інтэрвентам, аднак іх аб'яднаная армія на чале з нямецкім фельдмаршалам А. фон Вальдэрзэе 14 жніўня заняла Пекін. 7 верасня кітайскі ўрад, які перабраўся ў г. Сіянь, абвясціў іхэтуаняў па-за законам. У 1901 г. замежныя і кітайскія войскі задушылі паўстанне. 7 верасня 1901 г. Кітай падпісаў навязаны яму «Заключны пратакол», які фактычна зводзіў краіну да становішча паўкалоніі.

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць