Азатаванне — тэхналагічны працэс хіміка-тэрмічнай апрацоўкі, пры якой паверхню розных металаў або сплаваў насычаюць азотам ў спецыяльным азатуючым асяроддзі. Павярхоўны пласт вырабу, насычаны азотам, мае ў сваім складзе раствораныя нітрыды і набывае падвышаную каразійную стойкасць і найвысокую мікрацвёрдасць. Па мікрацвёрдасці азатаванне саступае толькі барыраванню, у той жа час пераўзыходзячы цэментацыю і нітрацэментацыю (нязначна).

Металы і сплавы, якія падвяргаюцца азатаванню

правіць
  • Сталі вугляродзістыя і легаваныя, канструкцыйныя і інструментальныя.
  • Высокахромістыя чыгуны, высокахромістыя зносаўстойлівыя сплавы, хром.
  • Тытан і тытанавыя сплавы.
  • Берылій.
  • Вальфрам.
  • Ніобіевыя сплавы.
  • Парашковыя матэрыялы.

Літаратура

правіць