Алаіз Мок

Алаіс Мок (ням.: Alois Mock; 10 чэрвеня 1934, Ойратсфельд — 1 чэрвеня 2017) — аўстрыйскі дзяржаўны і палітычны дзеяч.

Алаіс Мок
ням.: Alois Mock
Міністр адукацыі, мастацтва і спорту Аўстрыі 2 чэрвеня 1969 — 21 красавіка 1970
Кіраўнік урада	Іозеф Клаус
Папярэднік	Тэадор Піфль-Перцэвіц
Пераемнік	Леапольд Грац
бургамістр Ойратсфельда 1971 — ?
віцэ-канцлер Аўстрыі 21 студзеня 1987 — 24 красавіка 1989
Кіраўнік урада	Франц Враніцкі
Папярэднік	Норберт Штэгер
Пераемнік	Іозеф Рыглер
міністр абароны Аўстрыі 6 лістапада 1990 — 16 снежня 1990
Кіраўнік урада	Франц Враніцкі
Папярэднік	Роберт Ліхал
Пераемнік	Вернер Фаслабенд
Міністр замежных спраў Аўстрыі 21 студзеня 1987 — 4 мая 1995
Кіраўнік урада	Франц Враніцкі
Папярэднік	Петэр Янкавіч
Пераемнік	Вольфганг Шусель
Нараджэнне	10 чэрвеня 1934(1934-06-10)[…] Euratsfeld[d], раён Амштэлен[d], Ніжняя Аўстрыя, Аўстрыя
Смерць	1 чэрвеня 2017(2017-06-01)[…] (82 гады) Вена, Аўстрыя
Месца пахавання	Дзёблінгскія могілкі[d]
Жонка	Edith Mock[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Партыя	Аўстрыйская народная партыя
Член у	KaV Norica Wien[d] Katholische Österreichische Hochschulverbindung Carolina[d] KÖHV Franco-Bavaria Wien[d] KÖHV Sängerschaft Waltharia Wien[d] KÖL Maximiliana Wien[d]
Адукацыя	Венскі ўніверсітэт convent Gymnasium in Seitenstetten[d]
Навуковая ступень	доктар права[d]
Прафесія	юрыст
Дзейнасць	дыпламат, юрыст, палітык, міністр замежных спраў
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера	міжнароднае права і палітыка
Месца працы	Федэральны Урад Аўстрыі
Узнагароды	Вялікі Крыж I ступені ордэна Пашаны за Заслугі перад Аўстрыйскай Рэспублікай Кавалер Вялікага Крыжа ордэна За заслугі перад ФРГ Вялікі крыж ордэна Заслуг Княства Ліхтэнштэйн Вялікі крыж ордэна За заслугі перад Італьянскай Рэспублікай Кавалер Вялікага крыжа ордэна Аранскіх-Насау Вялікі крыж Ордэны Заслуг перад Рэспублікай Польшча Вялікая стужка ордэна Зоркі Іарданіі Кавалер ордэна «За дыпламатычныя заслугі» 1 класа Вялікі крыж ордэна Бернарда О’Хігінса Вялікі крыж ордэна Вызваліцеля Сан-Марціна Ордэн Узыходзячага сонца 1 класа Вялікі крыж ордэна Святога Рыгора Вялікага Ордэн Зоркі Румыніі II ступені Гранд-афіцэр ордэна Заслуг Ордэн «За верную службу» Ордэн Зоркі Махапутра 2 ступені
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Адукацыя і ранняя кар'ера

Скончыў Венскі ўніверсітэт, дзе вывучаў права; пазней працягнуў адукацыю ў Балонні і Бруселі. Спецыялізаваўся па міжнародным праве. Быў членам каталіцкай студэнцкай супольнасці ў Вене. Уступіў у Аўстрыйскую народную партыю, з якой звязана ўся яго палітычная кар'ера.

Палітычная кар'ера

З 1961 — на дзяржаўнай службе. Быў памочнікам федэральнага канцлера Аўстрыі Іозефа Клауса па пытаннях, звязаных з удзелам краіны ў еўрапейскай інтэграцыі. З 1966 — сакратар канцылярыі федэральнага канцлера. У 1969 годзе стаў самым маладым за ўсю гісторыю краіны федэральным міністрам адукацыі, навукі, даследаванняў, мастацтваў і спорту.

Пасля паражэння кансерватараў на ўсеагульных выбарах 1971 года засяродзіўся на парламенцкай працы, стаўшы адным з дзейных членаў апазіцыі. Адначасова быў выбраны бургамістрам роднага горада. У 1979—1987 — старшыня АНП. У 1979 быў выбраны старшынёй ліберальна-кансерватыўнага Еўрапейскага дэмакратычнага саюза.

Міністр замежных спраў

Найбольшую вядомасць атрымаў падчас свайго знаходжання на пасадзе міністра замежных спраў Аўстрыі ў 1987—1995 ва ўрадах «вялікай кааліцыі» з сацыялістамі. Падчас яго кіраўніцтва знешняй палітыкай Аўстрыі краіна ўвайшла ў Еўрапейскі саюз. Спрыяў крушэнню «жалезнай заслоны», адкрыўшы мяжу паміж Аўстрыяй і Венгрыяй у чэрвені 1989 года, дзякуючы чаму сотні бежанцаў з ГДР атрымалі магчымасць праз Венгрыю міграваць у Заходнюю Еўропу. У 1987—1989 гадах адначасова займаў ва ўрадзе пасаду віцэ-канцлера.