Альмахады

мусульманская дынастыя

Альмаха́ды (араб. الموحدون‎‎ — al-Muwahhidūn, літар. — адзінабожнікі; ісп. almohades) — дынастыя берберскіх эміраў, якая кіравала ў Паўночнай Афрыцы і арабскай Іспаніі ў 11471269 гадах.

Гістарычная дзяржава
Дынастыя Альмахадаў
الموَحدون
Сцяг
Сцяг
Дынастыя Альмахадаў у перыяд росквіту (каля 1200)
Дынастыя Альмахадаў у перыяд росквіту (каля 1200)
< Flag of Morocco 1073 1147.svg
< Rectangular green flag.svg
< Flag of None.svg
Taifas2.gif >
Tunis Hafsid flag.svg >
Flag of Zayyanid Dynasty.png >
Royal Standard of Nasrid Dynasty Kingdom of Grenade.svg >
Marinid emblem.png >
1121 — 1269

Сталіца Маракеш, Севілья
Мова(ы) берберскія мовы, масарабская
Афіцыйная мова Berber[d][1]
Рэлігія суніты, рымска-каталіцкая царква, іўдаізм, ібадзіты, суфізм
Грашовая адзінка Дынар і інш.
Плошча 1,621,393.5 км²
Форма кіравання Манархія
Гісторыя
 • 1121 Заснаванне
 • 1269 Распад

ГісторыяПравіць

Заснавана ў выніку дзейнасці ісламскай секты на чале з Ібн Тумартам  (руск.), які змагаўся супраць рэлігійнай плыні Альмаравідаў. Пасля смерці Ібн Тумарта ў 1128 годзе яго пераемнік Абд аль-Мумін  (руск.) (11331163) скінуў у 1147 годзе Альмаравідаў, і дзяржава Альмахадаў распасцерлася на ўсю Паўночна-Заходнюю Афрыку. На працягу XII стагоддзя эміры з Альмахадаў заваявалі  (руск.) арабскую Іспанію, іх дзяржава дасягнула эканамічнага і культурнага росквіту.

Паражэнне  (руск.) ад хрысціянскіх каралёў Кастыліі, Навары і Арагона ў 1212 годзе паклала пачатак выцясненню Альмахадаў з Іспаніі; імкненне да самастойнасці намеснікаў падарвала іх магутнасць у Афрыцы. У 1269 годзе Альмахады былі разгромлены Мерынідамі.

Зноскі

ЛітаратураПравіць

СпасылкіПравіць