Альфонса Беарлегі
Альфонса Беарлегі Канэт (ісп.: Alfonso Beorlegui Canet; 26 студзеня 1888 — 29 верасня 1936) — іспанскі ваенны дзеяч, палкоўнік.
| Альфонса Беарлегі | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 26 студзеня 1888[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 29 верасня 1936 (48 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Альма-матар | |
| Грамадзянства | |
| Род войскаў | Сухапутныя войскі Іспаніі[d] |
| Званне | палкоўнік |
| Бітвы/войны | |
Біяграфія
правіцьУ 22 гады паступіў у Таледскую пяхотную акадэмію.
З 1913 года служыў у Марока, дзе прайшоў большую частку сваёй ваеннай кар’еры. У 1930 годзе атрымаў званне палкоўніка. Падчас паўстання Хака ў 1930 годзе выступіў супраць мяцежнікаў, але трапіў да іх у палон. У пачатковы перыяд грамадзянскай вайны ў Іспаніі далучыўся да нацыяналістаў[3].
У ліпені 1936 года быў сярод кіраўнікоў паўстання ў Памплоне.
Эмілія Мола прызначыў Беарлегі камандуючым грамадзянскай і штурмавой гвардый. Падчас баёў за Навару ён узначаліў калону, якая наступала на Гіпускаа і Ірун. У апошнім афіцэр быў паранены ў сцягно. Ад яе пайшла гангрэна, ад якой той і сканаў.
Крыніцы
правіць- ↑ Alfonso Beorlegui Canet // Diccionario biográfico español — Real Academia de la Historia, 2011. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ http://hemeroteca.abc.es/nav/Navigate.exe/hemeroteca/madrid/abc/1936/10/02/014.html
- ↑ Las 20 calles franquistas: quién es quién
Спасылкі
правіць- Entrada de Alfonso Beorlegui en la Enciclopedia Digital Ilustrada del País Vasco "Auñamendi"