Аляксандр Ягоравіч Андрыенка
Аляксандр Ягоравіч Андрыенка (7 студзеня 1923, в. Радзеева, Буда-Кашалёўскі раён — 15 сакавіка 1988) — разведчык 1086-га стралковага палка 323-й стралковай дывізіі 33-й арміі 1-га Беларускага фронту, радавы. Поўны кавалер ордэна Славы[1].
| Аляксандр Ягоравіч Андрыенка | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 7 студзеня 1923 | ||||
| Месца нараджэння | |||||
| Дата смерці | 15 сакавіка 1988 (65 гадоў) | ||||
| Месца смерці | |||||
| Грамадзянства | |||||
| Прыналежнасць |
 |
||||
| Званне |
 |
||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна: | ||||
| Узнагароды і званні |
|
||||
Біяграфія правіць
Нарадзіўся 7 студзеня 1923 года ў вёсцы Радзеева, Буда-Кашалёўскім раёне, Гомельскай вобласці ў сялянскай сям’і. Беларус, Скончыў 6 класаў школы. Працаваў у калгасе.
Пасля акупацыі гітлераўцамі Гомельскай вобласці быў партызанскім сувязным. У Чырвонай арміі з лістапада 1943 года. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны з лістапада 1943 года на пасадзе стралка роты аўтаматчыкаў 1086-га стралковага палка.
У складзе сапёрнага аддзялення ноччу 24 чэрвеня 1944 года на паўночным захадзе ад горада Рагачоў пад моцным агнём зрабіў праходы ў драцяной загардзе і мінным полі, чым спрыяў паспяховаму прасоўванню савецкай пяхоты. 28 чэрвеня 1944 года загадам камандзіра 323-й стралковай дывізіі ўзнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені[2].
Падчас бою 26 жніўня 1944 года ў наваколлях населенага пункта Ломжа, у складзе групы аўтаматчыкаў блакаваў і штурмаваў дот ворага, знішчыўшы пры гэтым 2 салдатаў і захапіў кулямёт. Падчас адбівання контратакі быў паранены, але поля бою не пакінуў і працягваў выконаваць баявую задачу. 30 верасня 1944 года загадам па 3-й арміі ўзнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[2].
Разведчык 1086-га стралковага палка радавы А. Я. Андрыенка 14 студзеня 1945 года, падчас удзела ў танкавым дэсанце на захадзе ад горада Люблін, пашкодзіў варожую гармату і знішчыў 5 ворагаў. Падчас наступных баёў захапіў у палон 2 афіцэраў і да 10 салдатаў. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 24 сакавіка 1945 года радавы Андрыенка Аляксандр Ягоравіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені[2].
У 1945 годзе яфрэйтар А. Я. Андрыенка быў дэмабілізаваны. Жыў у роднай вёсцы, працаваў на эксперыментальнай базе. Памер 15 сакавіка 1988 года[2].
Узнагароды правіць
- Ордэн Айчыннай вайны 1-й ступені[2],
- ардэнамі Славы 3-х ступеняў[2],
- медалямі[2]
Зноскі
- ↑ Андриенко Александр Егорович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 19. — 737 с..
- ↑ а б в г д е ё Аляксандр Ягоравіч Андрыенка на сайце «Героі краіны»
Літаратура правіць
- Долготович Б. Д. Кавалеры ордена Славы. Минск, 1984.
- Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.
- Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. Минск, 1984.
Спасылкі правіць
- Аляксандр Ягоравіч Андрыенка на сайце «Героі краіны»