Антуан Іванавіч Маёраў
Антуан Маёраў (нар. 13 жніўня 1971, Мінск) — беларускі футбаліст і трэнер. Сын савецкага і беларускага арбітра Івана Маёрава[2]. Выступаў за зборную Беларусі па пляжным футболе[3].
Поўнае імя | Антуан Іванавіч Маёраў | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Нарадзіўся |
13 жніўня 1971[1] (53 гады) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Грамадзянства | Беларусь | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Пазіцыя | паўабаронца | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Клубная кар’ера[* 1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Трэнерская кар’ера | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Клубная кар’ера
правіцьВыступаў за мінскае «Дынама». У 1998 годзе пераехаў у Расію ў ніжагародскі «Лакаматыў». На заходзе кар’еры выступаў за «Жальгірыс».
Трэнерская кар’ера
правіцьУ 2002—2012 гадах быў футбольным арбітрам, абслугоўваў матчы Вышэйшай лігі чэмпіянату Беларусі.
З 2012 года працаваў у жаночай камандзе «Зорка-БДУ». У 2016 годзе ўзначаліў клуб «Ашмяны-БДУФК», заставаўся яго галоўным трэнерам да 2020 года, калі ён спыніў існаванне. У верасні 2021 года стаў галоўным трэнерам жаночай каманды «Віцебска»[4], працаваў на гэтай пасадзе да чэрвеня 2022 года[5].
У ліпені 2022 года стаў памочнікам Юрыя Пунтуса ў рагачоўскім «Макслайне»[6]. У студзені 2023 года ўслед за Пунтусам перабраўся ў наваполацкі «Нафтан»[7], а ў маі 2023 года разам з ім вярнуўся ў «Макслайн», які на гэты час пераехаў у Віцебск[8].
У лістападзе 2023 года пакінуў «Макслайн»[9] і ў снежні быў прадстаўлены ў якасці галоўнага трэнера «Слоніма-2017»[10]. Пакінуў клуб у чэрвені 2024 года[11]. У ліпені 2024 года года ўвайшоў у трэнерскі штаб «Оршы»[12], але хутка па сямейных абставінах пакінуў клуб[13].
Дасягненні
правіць- Чэмпіён Беларусі (2): 1994/95, 1995.
- Уладальнік Кубка Беларусі (1): 1993/94.
- Фіналіст Кубка Беларусі (1): 1995/96.
- Фіналіст Кубка Літвы (1): 2001.
Крыніцы
правіць- ↑ Antuan Mayorov // Transfermarkt — 2000.
- ↑ «Семина в Харькове чуть не «прибили». Так он спрятался от милиции в раздевалке». Как белорус судил чемпионат СССР (руск.). by.tribuna.com (13 снежня 2016). Праверана 16 красавіка 2024.
- ↑ История сборной (руск.). Ассоциация «Федерация пляжного футбола» Республики Беларусь. Праверана 16 красавіка 2024.
- ↑ Антуан Майоров возглавил женскую команду "Витебска" (руск.). football.by (20 верасня 2021). Праверана 16 красавіка 2024.
- ↑ Антуан Иванович Майоров покидает клуб! (руск.). Афіцыйны сайт «Віцебска» (30 чэрвеня 2022). Праверана 12 красавіка 2024.
- ↑ Антуан Майоров пополнил тренерский штаб "Макслайна" (руск.). football.by (21 ліпеня 2022). Праверана 16 красавіка 2024.
- ↑ Помогать Пунтусу в "Нафтане" будут Стрипейкис и Майоров (руск.). football.by (16 студзеня 2023). Праверана 16 красавіка 2024.
- ↑ Антуан Майоров будет ассистентом Юрия Пунтуса в "Макслайне" (руск.). football.by (31 мая 2023). Праверана 16 красавіка 2024.
- ↑ Антуан Майоров покинул "Макслайн" (руск.). football.by (29 лістапада 2023). Праверана 16 красавіка 2024.
- ↑ Антуан Майоров возглавил "Слоним" (руск.). football.by (26 снежня 2023). Праверана 16 красавіка 2024.
- ↑ Майоров покинул пост главного тренера "Слонима-2017" (руск.). football.by (11 чэрвеня 2024). Праверана 7 жніўня 2024.
- ↑ Антуан Майоров нашел новую команду в первой лиге (руск.). football.by (5 ліпеня 2024). Праверана 7 жніўня 2024.
- ↑ Антуан Майоров менее месяца проработал в "Орше" (руск.). football.by (30 ліпеня 2024). Праверана 7 жніўня 2024.