Банавентура Паўлюкявічус

Банавентура Паўлюкявічус (літ.: Bonaventūras Pauliukevičius; нар. 1896, в. Будэжэрай, цяпер Вілкавішскі раён, Літва) — літоўскі пісьменнік.

Банавентура Паўлюкявічус
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 16 кастрычніка 1896(1896-10-16)
Месца нараджэння
Дата смерці 29 лістапада 1938(1938-11-29) (42 гады)
Месца смерці
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік
Мова твораў літоўская мова
Грамадская дзейнасць
Член у

Біяграфія правіць

Нарадзіўся ў сям’і цесляра. З 1924 г. вучыўся ў Ковенскім, у 1926—1929 гг. — у Рыжскім універсітэтах. У 1926 г. — рэдактар легальнага літоўскага камуністычнага часопіса «Водгук» (на другім нумары часопіс закрыты, а рэдактар зняволены ў турму). Працаваў у літоўскай школе ў Рызе, у 1929—1931 гг. жыў у Кёнігсбергу, дзе працаваў у органе Літоўскай камуністычнай партыі газеце «Балсас». У 1931 г. запрошаны ў СССР, з 1932 г. жыў у Менску, працаваў загадчыкам культмасавага сектара літоўскай газеты «Чырвоны араты». У 1933—1936 гг. вучыўся ў аспірантуры пры АН БССР.

Член Саюза пісьменнікаў СССР, Саюза пісьменнікаў БССР з 1934 г.

У 1938 г. арыштаваны і прыгавораны да вышэйшай меры пакарання. Расстраляны 29.11.1938 г. Рэабілітаваны 23.04.1957 г.

Творчасць правіць

У друку выступаў з 1926 г. Пісаў на літоўскай мове. Аўтар аповесцей «Бядоты батрака», «Беспрацоўе» (незакончана), апавяданняў, нарысаў, крытычных і публіцыстычных артыкулаў (пісаў пра творчасць Янкі Купалы, Якуба Коласа, А. Александровіча, пра літоўскую пралетарскую літаратуру). У 1960 г. у Вільні выйшаў зборнік «Бядоты батрака».

Перакладаў з рускай і нямецкай моў.

Літаратура правіць