Барыс Лук’янавіч Саланевіч

Барыс Лук’янавіч Саланевіч (20 студзеня 1898, в. Руднікі, Пружанскі павет, Гродзенская губерня — 24 лютага 1989) — пісьменнік і грамадскі дзеяч, удзельнік скаўцкага руху, прадстаўнік радавітае сям’і Саланевічаў.

Барыс Лук’янавіч Саланевіч
Род дзейнасці	барэц, журналіст, пісьменнік, публіцыст, урач
Дата нараджэння	20 студзеня (1 лютага) 1898
Месца нараджэння	Руднікі, Пружанскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Дата смерці	24 лютага 1989(1989-02-24) (91 год)
Месца смерці	Глен-Коўв[d], акруга Насо[d], штат Нью-Ёрк, ЗША
Месца пахавання	Рускія могілкі ў Нова-Дзівееве[d]
Грамадзянства	СССР
Бацька	Лук'ян Міхайлавіч Саланевіч

Біяграфія

Атрымаў медыцынскую адукацыю. У 1912 уступіў у скаўцкую арганізацыю, дзе дайшоў да звання старшага скаўт-майстра і з’яўляўся намеснікам старшыні скаўтаў Расійскай Імперыі.

З наступленнем Кастрычніцкай рэвалюцыі і прыходам Леніна ў 1917 годзе, скаўцкі рух трапіў пад забарону.

У лістападзе 1920 годзе эвакуіраваўся ў Канстанцінопаль, але неўзабаве вярнуўся ў Крым, дзе працягнуў скаўцкую дзейнасць. Працаваў у Амерыканскім Чырвоным крыжы. Чатыры разы арыштоўваўся за скаўцкую дзейнасць. Пасля арышту 2 чэрвеня 1926 года быў прысуджаны да 8 гадоў у канцлагеры на Салавецкіх астравах, але ў 1928 годзе ў сувязі з прагрэсіруючым захворваннем вачэй быў перанакіраваны адбываць ссылку спачатку ў Сібір, потым у Арол.

У 1932 годзе быў арыштаваны разам з жонкай Ірынай Пелінгер, братам Іванам Саланевічам і яго сынам Юр’ем пры спробе збегчы з краіны, адпраўлены ў лагер «Беламорска-Балтыйскі Камбінат».

У верасні 1933 года распачаў спробу здзейсніць уцёкі з Савецкага Саюза праз Карэлію, але быў арыштаваны ў цягніку па дарозе ў Мурманск. Быў асуджаны да папраўчых работ на 8 гадоў у Карэліі. Наступная спроба збегчы стала паспяховаю. У канцы лета 1934 года ўцёк у Фінляндыю, прайшоўшы па лясах і балотах Карэліі каля 150 км.

Пасля двух гадоў жыцця ў Фінляндыі ў 1936 годзе Барыс Саланевіч пераязджае ў Сафію (Балгарыя), дзе ўдзельнічае ў выданні газеты «Голас Расіі», рэдактарам якой быў яго брат Іван. У газеце ён друкуе, у прыватнасці, артыкулы пра гісторыю скаўцкага руху ў Расіі і рэпрэсіі савецкай улады супраць яго.

Супрацоўнічаў з Усерасійскай фашысцкай партыяй Канстанціна Радзаеўскага. У 1938 годзе Барыс Саланевіч пераязджае ў Германію, а ў 1945 годзе ў Бельгію. Там ён з 1950 года выдае часопіс «Радзіма». Пазней пераязджае ў Нью-Ёрк, дзе працягвае выпуск часопіса (да 1978 года).

Апошнія гады жыцця Барыс Саланевіч правёў у ЗША. Памёр у Глен-Коўве на Лонг-Айлендзе. Пахаваны на могілках у Нова-Дзівееве (прыгарад Нью-Ёрка).