Булевічы
Буле́вічы — літоўскі княжацкі род, прадстаўнікі якога Вішымут, Едзівіла і Спрудзейка ўдзельнічалі ў падпісанні з Уладзіміра-Валынскім княствам дамовы 1219 года, што была скіравана супраць Польшчы. Пра Вішымута летапісец адзначыў, што князь Міндоўг забіў яго з братамі і ажаніўся з яго ўдавой.
На думку расійскага гісторыка Івана Бяляева, разам з Рушкавічамі валодалі землямі ад Віліі да Нёмана і Свіслачы (заходняй), на ўсход — да Бярэзіны (дняпроўскай). Літоўскі гісторык Эдвардас Гудавічус лічыць, што яны валодалі Шаўляйскай зямлёй. На думку Міколы Ермаловіча, іх уладанні ляжалі ў Верхнім Панямонні на паўночны ўсход ад Навагрудка.[1]
Зноскі
Літаратура
правіць- Пазднякоў В. Булевічы // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 1: Абаленскі — Кадэнцыя. — С. 355—356. — 688 с. — ISBN 985-11-0314-4 (т. 1), ISBN 985-11-0315-2.
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).