Велум (лац.: velum — ветразь) — у іканапісу тканіна (звычайна чырвонага колеру), перакінутая ў выглядзе пакрову паміж двума архітэктурнымі збудаваннямі. У некаторых іконах («Раство Багародзіцы», «Увядзенне ў храм Прасвятой Багародзіцы», «Дабравешчанне Найсвяцейшай Багародзіцы», «Грамніцы» і інш.) сімвалізуе сабой пераўтваральную сувязь паміж Старым і Новым Запаветамі, а таксама тое, што дзеянне разгортваецца удалечыні ад вачэй, таемна або ў памяшканні.

Дабравешчанне Найсвяцейшай Багародзіцы, ікона Андрэя Рублёва, 1427—1430, Андронікаў манастыр

Іканаграфія велума ўзыходзіць да антычнасці, ён з’яўляецца адгалоскам тэатральных дэкарацый.

Часта велум пазначае, што дзеянне адбываецца ўнутры намаляванага будынка.

Зноскі

Літаратура

правіць
  • Е. В. Гладышева, Л. В. Нерсесян. «Словарь-указатель имен и понятий по древнерусскому искусству»
  • Велум // Православная энциклопедия. — М.: Церковно-научный центр «Православная энциклопедия», 2004. — Т. VII. — С. 537. — 752 с. — 39 000 экз. — ISBN 5-89572-010-2.