Геаграфія Японіі

Японія — астраўная дзяржава ва Усходняй Азіі, якая размяшчаецца на вялікім стратавулканічным архіпелазе, змешчаным у ціхаакіянскага ўзбярэжжа Азіі. У адпаведнасці з сістэмай геаграфічных каардынатаў, Японія ляжыць на 36 ° на поўнач ад экватар у і на 138 ° на ўсход ад Грынвіцкага мерыдыяна. Краіна размяшчаецца на паўночным ўсходзе ад Кітая і Тайваня (аддзеленая ад іх Усходне-Кітайскім морам) і строга на ўсходзе ад Карэі (аддзеленая Японскім морам). На поўначы ад Японіі ляжыць далёкаўсходні рэгіён Расіі.

Асноўнымі астравамі архіпелага з’яўляюцца (з поўначы на поўдзень): Хакайда, Хонсю («суша»), Сікоку і Кюсю. Таксама ў склад краіны ўваходзяць каля 3000 меншых астравоў, уключаючы Акінаву, некаторыя з іх заселены, а некаторыя — не. Увогуле, плошча Японіі 377 915 км², з якіх 374 744 км² складае суша, а 3 091 км² км² — водная прастора. Японія па сваім памеры больш, чым Германія, Малайзія, Новая Зеландыя і Вялікабрытанія, яна ў 1,7 разоў больш Карэі і у 10 — Тайваня.

Статыстычныя дадзеныяПравіць

Размяшчэнне: Усходняя Азія, ланцуг выспаў паміж паўночным раёнам Ціхага акіяна і Японскім морам, на ўсходзе ад Карэйскага паўвострава.

Геаграфічныя каардынаты: 36 ° 00 'пн. ш. 138 ° 00 'у. в. / 36,000 ° пн. ш. 138,000 ° у. в. / 36.000; 138.000 (G) (O)

Бок свету: Азія

Плошча [1]:

агульная: 377915 км²
суша: 374744 км²
- а. Хонсю: 231100 км²
- а. Хакайда: 83456 км²
- а. Кюсю: 42177 км²
- а. Сікоку: 18790 км²
- а. Окінава: 2275 км²
вада: 3091 км²
нататка: уключаючы Бонинские выспы, востраў Маркуса, выспы Окінаторы, выспы Р’юкю і Вулканічныя выспы. Улада над востравам Ліанкур спрэчная.

Сухапутная мяжа: 0 км

Берагавая лінія: 29 751 км (18486 міль)

Марскія патрабаванні:

адмысловая эканамічная зона: 200 марскіх міль (370 км)

тэрытарыяльнае мора: 12 марскіх міль (22 км); паміж 3 і 12 марскіх міль (6 і 22 км) у міжнародных пралівах — Лаперуза, Цугару, Осумі, Усходні і Заходні праходы Карэйскага праліва.

Клімат: краіна размешчана ў зонах умеранага і субтрапічнага кліматаў, востраў Хакайда і паўночная частка Хонсю знаходзяцца пад уплывам ўмераных паветраных мас, паўднёвая частка Хонсю і ўсе паўднёвыя выспы ляжаць у зоне субтропікаў. Прыродныя зоны ў межах раўнінных участкаў Японіі цяжкавызнавальныя з-за вельмі шчыльнай забудовы, горныя ж ўчасткі сушы пакрытыя шырокалісцевымі лясамі з ўчасткамі вечназялёных расліннасці. На Хакайда распаўсюджванне атрымалі лесу змешанага тыпу, а на поўначы выспы — цёмнахваёвая тайга.

Паверхня: у асноўным няроўная і гарыстая

Прыродныя рэсурсы: нязначныя запасы вуглю, нафты, жалеза; рыба і мінеральныя рэсурсы; буйныя радовішчы серы.

Ірыгацыйныя зямлі: 25,920 км² (на 2003 год)

ГорыПравіць

Фудзіяма (3776 м) — свяшчэнная гара Японіі (Санрэйдзан), якая з’яўляецца вулканам
Кіта (3193 м) — найвышэйшая кропка горнага хрыбта Акаісі
Хотака (3190 м) — першы па вышыні пік горнага хрыбта Хіда
Яры (3180 м)
Татэ (3015 м) — свяшчэнная гара Японіі (Санрэйдзан)
Хакусан (2702 м) — свяшчэнная гара Японіі (Санрэйдзан), якая з’яўляецца вулканам
Куматоры (2017 м)

Прыродныя небяспекіПравіць

Дзесяць адсоткаў сусветнай вулканічнай актыўнасці ў пачатку 1990-х было зарэгістравана ў Японіі. Да 1 500 землятрусаў кожны год, магнітудай ад 4 да 6 не з’яўляюцца чымсьці незвычайным. Невялікія землятрусу адбываюцца штодня ў розных частках краіны, выклікаючы ўздрыгванне будынкаў.

Японія перажыла некалькі найбуйнейшых землятрусаў:

1 верасня 1923 г адбыўся вялікі землятрус Канта (магнітуда 8,3), найбольш пацярпелыя гарады Токіа і Ёкагама — загінулі сотні тысяч (542.000 чалавек да гэтага часу лічацца прапаўшымі бяз вестак, 143 тысяч чалавек — загінулымі), каля мільёна засталося без прытулку ў выніку ўзніклых пажараў.
17 Студзеня 1995 г. адбыўся землятрус у Кобэ (магнітуда 7,3), загінула 6434 чалавек.
11 сакавік 2011 у паўночна-ўсходнім ўзбярэжжы адбыўся адзін з самых буйнейшых у гісторыі Японіі землятрусаў магнітудай 8,9. Землятрус выклікаў разбуральнае цунамі. Больш за ўсё пацярпела прэфектура Міягі і горад Сендай, дзе вышыня грэбня хвалі дасягнула 10 м [2]. На ўзбярэжжы горада Сендай былі знойдзеныя ад 200 да 300 целаў загінулых [3].

З-за частых землятрусаў Японія стала сусветным лідарам па вывучэнні і прадказанню землятрусаў. Адкрыцці ў сучасных тэхналогіях дазваляюць будаваць хмарачосы нават у сейсмаактыўных зонах.

Іншай прыроднай небяспекай з’яўляюцца тайфуны (яп. 台風 Тайфа?), якія прыходзяць у Японію з Ціхага акіяна.