Дзмітрый Фёдаравіч Войтаў
Дзмітрый Фёдаравіч Войтаў (22 сакавіка 1922 — 20 сакавіка 2002) — савецкі вайсковец, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, поўны кавалер ордэна Славы, разведчык 213-га гвардзейскага стралковага палка 71-й гвардзейскай стралковай дывізіі 6-й гвардзейскай арміі 1-га Прыбалтыйскага фронту, гвардыі старшы сяржант — на момант апошняга прадстаўлення да ўзнагароджання ордэнам Славы.
| Дзмітрый Фёдаравіч Войтаў | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Дата нараджэння | 22 сакавіка 1922 | ||||||
| Месца нараджэння | в. Старына, Мсціслаўскі раён, Магілёўская вобласць | ||||||
| Дата смерці | 20 сакавіка 2002 (79 гадоў) | ||||||
| Месца смерці | Жодзіна, Мінская вобласць | ||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
||||||
| Званне |
 |
||||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | ||||||
| Узнагароды і званні |
|
||||||
Біяграфія правіць
Нарадзіўся ў вёсцы Старына Мсціслаўскага раёна Магілёўскай вобласці Беларусі. Беларус.
У маі 1941 года быў прызваны ў Чырвоную Армію Мсціслаўскім райваенкаматам. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны са жніўня 1941 года. Ваяваў на Заходнім, 3-м Беларускім, 2-м і 1-м Прыбалтыйскіх франтах. Вызваляў будучы горад-герой Смаленск і родную Беларусь. Першыя два ордэны Славы разведчык атрымаў за гераізм, праяўлены ў ходзе баёў на роднай зямлі Беларусі.
22 сакавіка 1944 года ў раёне вёскі Глухаўка гвардыі чырвонаармеец Войтаў у складзе групы разведчыкаў выконваў заданне камандаванне па ўстанаўленню агнявых сродкаў. Войтаў першым уварваўся ў траншэю, знішчыўшы ў рукапашнай сутычцы 4 праціўнікаў. Пад агнём праціўніка вынес цяжка параненага камандзіра ўзвода. Быў прадстаўлены камандзірам палка да ўзнагароджання ордэнам Чырвонай Зоркі. Камандзір дывізіі змяніў статус ўзнагароды.
Загадам па 71-й гвардзейскай стралковай дывізіі ад 4 красавіка 1944 года за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях гвардыі чырвонаармеец Войтаў Дзмітрый Фёдаравіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені[1].
Падчас правядзення аперацыі «Баграціён» гвардыі чырвонаармеец Войтаў зноў паказаў сябе, як разведчык.
25 чэрвеня 1944 года пераследуючы адступаецца праціўніка ў раёне вёскі Дразды гвардыі чырвонаармеец Войтаў уварваўся ў баявыя парадкі ворага, знішчыў двух праціўнікаў і двух узяў у палон. 30 чэрвеня дзейнічаючы ў тыле праціўніка ў складзе разведгрупы знішчыў 5 праціўнікаў і штабную машыну, захапіў каштоўныя дакументы.
Загадам па 6-й гвардзейскай арміі ад 31 ліпеня 1944 года за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях гвардыі чырвонаармеец Войтаў Дзмітрый Фёдаравіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[1].
20 лютага 1945 года гвардыі старэйшы сяржант Войтаў у наступальным баі каля вёскі Керы высунуўся наперадзе баявых парадкаў пяхоты і знішчыў варожую кропку. На наступны дзень першым уварваўся ў іншую вёску, гранатамі знішчыў трох праціўнікаў і аднаго ўзяў у палон. 4 сакавіка першым уварваўся ў варожую траншэю гранатамі знішчыў варожы кулямёт і ўзяў у палон двух праціўнікаў.
За гэтыя баі быў зноў прадстаўлены да ўзнагароджання ордэнам Славы 2-й ступені. Па нейкім недаглядзе звесткі аб папярэднім ўзнагароджанні ордэнам Славы 2-й ступені ў ўзнагародным лісце не былі пазначаны[1].
Загадам па 6-й гвардзейскай арміі ад 17 красавіка 1945 года за мужнасць і адвагу выяўленыя ў баях гвардыі чырвонаармеец Войтаў Дзмітрый Фёдаравіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені паўторна[1].
За гады вайны вопытны разведчык гвардыі старшына Дзмітрый Войтаў захапіў і даставіў у штаб свайго 213-га стралковага палка трынаццаць «языкоў».
Дэмабілізаваўшыся з арміі, былы разведчык, які меў тры ордэны Славы, але два з якіх былі адной ступені, у пасляваенныя гады не мог «прабіць» бюракратычныя сцены, каб аднавіць справядлівасць і горда называцца «Кавалер ордэна Славы трох ступеняў».
Загадам міністра абароны Расійскай Федэрацыі ад 13 верасня 1996 года № 535 старшына ў адстаўцы Дзмітрый Фёдаравіч Войтаў, у парадку пераўзнагароджання, узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені. Стаў кавалерам ордэна Славы трох ступеняў[1].
Ордэн Славы 1-й ступені быў уручаны яму па месцы жыхарства — у горадзе Жодзіна Мінскай вобласці Беларусі.
Заслужаны ветэран памёр 20 сакавіка 2002 года .
Узнагароды правіць
- Ордэн Айчыннай вайны-й ступені[1];
- Ордэн Славы 1-й, 2-й, 3-й ступені[1];
- беларускі ордэн «За службу Радзіме» 3-й ступені[1];
- медалі[1].
Зноскі
Літаратура правіць
- Долготович Б. Д. Кавалеры ордена Славы. Минск, 2006.
- Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.
Спасылкі правіць
Дмитрий Фёдорович Войтов на сайце «Героі краіны»