Дыгул (рака)
Дыгу́л (яв.: Kali Digul) — рака ў Інданезіі, на востраве Новая Гвінея, у правінцыі Папуа.
Дыгул | |
---|---|
яв. Kali Digul | |
Характарыстыка | |
Даўжыня | каля 600 км |
Басейн | каля 23 000 км² |
Расход вады | каля 1 600 м³/с |
Вадацёк | |
Выток | |
• Месцазнаходжанне | ў гарах Джаявіджая |
• Каардынаты | 04°40′56″ пд. ш. 140°20′03″ у. д.HGЯO |
Вусце | Арафурскае мора |
• Каардынаты | 7°14′20″ пд. ш. 138°45′21″ у. д.HGЯO |
Размяшчэнне | |
Водная сістэма | Арафурскае мора |
Краіна | |
Рэгіён | Папуа |
— выток, — вусце | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Даўжыня ракі каля 600 км. Плошча вадазбору каля 23 000 км². Сярэдні расход вады каля 1600 м³/с, аб’ём сцёку каля 50[1] км³/год. Выток ракі знаходзіцца ў гарах Джаявіджая. Працякае па забалочанай нізіне. Упадае Арафурскае мора. Рэчышча звілістае. Рака паўнаводная, суднаходная амаль да вярхоўяў.
Зноскі
- ↑ Словарь современных географических названий : (ru) / Рус. геогр. о-во. Моск. центр; Под общ. ред. акад. В. М. Котлякова. Институт географии РАН. — Екатеринбург : У-Фактория, 2006. (руск.) (руск.)
Літаратура
правіць- Дигу́р // Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
- Дигур // Словарь современных географических названий : (ru) / Рус. геогр. о-во. Моск. центр; Под общ. ред. акад. В. М. Котлякова. Институт географии РАН. — Екатеринбург : У-Фактория, 2006. (руск.) (руск.)
- Дигул (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі