Кірыл Лявонцьевіч Камынін
Кірыл Лявонцьевіч Камынін (26 студзеня 1904 — 16 студзеня 1944) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, камандзір стралковага аддзялення 29-га гвардзейскага стралковага палка 12-й гвардзейскай стралковай дывізіі 61-й арміі Цэнтральнага фронту, гвардыі сяржант РККА, Герой Савецкага Саюза (1944).
| Кірыл Лявонцьевіч Камынін | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Дата нараджэння | 13 (26) лютага 1904 | |||
| Месца нараджэння | ||||
| Дата смерці | 16 студзеня 1944 (39 гадоў) | |||
| Месца смерці | каля горада Калінкавічы (цяпер Светлагорскі раён, Гомельская вобласць) | |||
| Месца пахавання | ||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
|||
| Род войскаў | пяхота | |||
| Гады службы | 1941—1944 | |||
| Званне |
 |
|||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | |||
| Узнагароды і званні |
|
|||
Біяграфія правіць
Кірыл Камынін нарадзіўся ў вёсцы Бальшая Паляна (цяпер размешчана ў Цербунскім раёне Ліпецкай вобласці) у сялянскай сям'і. Па нацыянальнасці — рускі. Пасля заканчэння пачатковай школы працаваў горным майстрам на шахце № 9 імя у. І. Леніна ў Варашылаўградскай вобласці[1].
Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. У кастрычніку 1941 года быў прызваны ў шэрагі Чырвонай Арміі Свярдлоўскім райваенкаматам Свярдлоўскага раёна Варашылаўградскайой вобласці Украінскай ССР. У баях удзельнічаў з ліпеня 1942 года, у якасці камандзіра стралковага аддзялення 29-га гвардзейскага стралковага палка (12-я гвардзейская стралковая дывізія, 61-я армія, Цэнтральны фронт)[1].
28 верасня 1943 года, гвардыі сяржант Кірыл Камынін са сваім аддзяленнем у ліку першых пераадолеў Дняпро ля вёскі Глушэц (Лоеўскі раён, Гомельская вобласць, БССР), захапіў і ўтрымліваў рубеж, забяспечваючы фарсіраванне ракі іншымі падраздзяленнямі. У баях па ўтрыманню і пашырэнню плацдарму, умела камандуючы аддзяленнем, адбіў некалькі контратак праціўніка, за што быў прадстаўлены да звання Героя Савецкага Саюза[1].
15 студзеня 1944 года указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецка-фашысцкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм гвардыі сяржанта Кірылу Лявонцьевічу Камыніну было прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка»[1][2].
Але гэтую высокую ўзнагароду Кірыла Камынін асабіста так і не атрымаў. 14 студзеня 1944 года, удзельнічаючы ў Калінкавіцка-Мазырскай наступальнай аперацыі, ён у складзе 12-й гвардзейскай стралковай дывізіі выйшаў на бераг ракі Пціч на поўнач ад горада Калінкавічы ў Акцябрскім раёне (цяпер Светлагорскі раён Гомельскай вобласці Беларусі). 16 студзеня пры спробе фарсіравання ракі Пціч Камынін загінуў. Пахаваны ў брацкай магіле ў вёсцы Карані Светлагорскага раёна Гомельскай вобласці[1].
Узнагароды правіць
- Медаль «Залатая Зорка» Героя Савецкага Саюза (15.01.1944)[3][4] — за ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецка-фашысцкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм;
- ордэн Леніна (15.01.1944);
- медаль «За адвагу» (27.07.1943).
Памяць правіць
- Імя Героя Савецкага Саюза Кірылы Камынина носяць вуліцы ў пасёлку гарадскога тыпу Цербуны і ў горадзе Светлагорску.
Зноскі
- ↑ а б в г д Кірыл Лявонцьевіч Камынін на сайце «Героі краіны»
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 15 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 23 января (№ 4 (264)). — С. 1.
- ↑ Узнагародны ліст у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа» (архіўныя матэрыялы ).
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР у электронным банку дакументаў «Подзвіг Народа» (архіўныя матэрыялы ).
Літаратура правіць
- Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
Спасылкі правіць
- Кірыл Лявонцьевіч Камынін на сайце «Героі краіны»