Лацінская імперыя

Лацінская імперыя: феадальная дзяржава — манархія заходне-еўрапейскага тыпу, якая існавала ў 12041261 на частцы тэрыторыі Візантыі.

Гістарычная дзяржава
Лацінская імперыя
лац.: Romania
Герб Сцяг
Герб Сцяг

< 
 >
1204 — 1261

Сталіца Канстанцінопаль
Мова(ы) французская — афіцыйная
грэчаская
Афіцыйная мова Old French[d]
Форма кіравання манархія
Пераемнасць
Візантыйская імперыя
Візантыйская імперыя >
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Была створаная французскімі і італьянскімі крыжакамі пасля заваявання імі Канстанцінопаля. У імперыю ўваходзілі раёны Балканскага паўвострава, паўночны захад Малой Азіі, астравы Эгейскага і Іанічнага мораў. Найбольшымі феадальнымі ўладаннямі былі каралеўства Фесалонікі, Ахейскае княства, Афінскае герцагства. У час існавання імперыі папы рымскія спрабавалі ўвесці на гэтых землях каталіцтва, але практычна без поспеху.

У выніку барацьбы грэчаскай арыстакратыі з крыжакамі ўзніклі самастойныя грэчаскія дзяржавы — Эпірскі дэспатат, Трапезундская і Нікейская імперыі. Унутраныя і знешнія канфлікты аслабілі Лацінскую імперыю, яна паступова траціла ўладанні. У 1205 яе войскі панеслі паразу ад балгараў, што спыніла экспансію крыжакаў на Балканах, а ў 1261 нікейскі імператар Міхаіл Палеалог узяў Канстанцінопаль, што паклала канец існаванню Лацінскай імперыі.

Літаратура

правіць