Леанід Леанідавіч Судаленка

Леанід Леанідавіч Судаленка
Леанід Леанідавіч Судаленка
Род дзейнасці	палітычны вязень, праваабаронец
Дата нараджэння	23 верасня 1966 (56 гадоў)
Грамадзянства	Беларусь;
Месца працы	Праваабарончы цэнтр «Вясна»;
Узнагароды і прэміі	Прэмія «Свабода-Роўнасць-Братэрства»[d] (2018) прэмія «Чалавек чалавеку»[d] (2020) Праваабаронца года[d] (2019)

Леанід Леанідавіч Суда́ленка (нар. 23 верасня 1966) — беларускі праваабаронца, палітычны зняволены рэжыму Лукашэнкі.

Палітычны пераследПравіць

Старшыня гомельскай філіі Праваабарончага цэнтру «Вясна». У час пратэстаў у Беларусі і рэпрэсій з боку ўладаў арыштаваны 18 студзеня 2021 года ў межах крымінальнай справы па арт. 342 КК РБ (групавыя дзеянні, якія груба парушаюць грамадскі парадак). У той жа дзень адбыўся ператрус у офісе Грамадска-палітычнага цэнтра, дзе месцілася філія.

20 студзеня 2021 года сумеснай заяваю дзесяці арганізацый, сярод якіх Праваабарончы цэнтр «Вясна», Беларуская асацыяцыя журналістаў, Беларускі Хельсінскі камітэт, Беларускі ПЕН-цэнтр, быў прызнаны палітычным зняволеным. 16 чэрвеня 2021 года шэфства над палітвязнем узяў Канстанцін фон Ноц, дэпутат Бундэстагу^[1].

Закрыты судовы працэс распачаўся 3 верасня 2021 года ў Гомелі. Дапамогу людзям — юрыдычную, фінансавую — улады трактавалі як «арганізацыю і фінансаванне беспарадкаў»^[2]. 3 лістапада Леаніду Судаленку прысудзілі 3 гады турмы^[3].

УзнагародыПравіць

За праваабарончую дзейнасць атрымаў французскую Прэмію «Свабода-Роўнасць-Братэрства» (фр.) (бел. за 2018 год.

У 2019 годзе беларускай праваабарончай супольнасцю быў узнагароджаны Нацыянальнай прэміяй за дасягненні ў галіне правоў чалавека як «Праваабаронца года».

Разам з арыштаванымі калегамі па «Вясне» Марфаю Рабковай, Таццянаю Ласіцаю, Андрэем Чапюком вясной 2021 года атрымаў прэмію «Чалавек чалавеку» (англ.) (бел., узнагароду ў галіне правоў чалавека, за 2020 год^[4]^[5].

У ліку чатырох беларускіх юрыстаў уганараваны прэміяй «За абарону правоў чалавека-2021» Рады адвакатаў і юрыдычных супольнасцей Еўропы^[6].

Асабістае жыццёПравіць

Жанаты, у сям’і Судаленкаў чацвёра сыноў.

Зноскі

↑ Members of the German Bundestag and the European Parliament sponsor Eduard Kudyniuk, Leanid Sudalenka and Volha Klimkova (англ.). Libereco – Partnership for Human Rights (15 чэрвеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 23 верасня 2021. Праверана 23 верасня 2021.
↑ Радыё Свабода
↑ Радыё Свабода(недаступная спасылка)
↑ THE HOMO HOMINI AWARD FOR 2020 WILL BE PRESENTED TO MARFA RABKOVA, ANDREI CHAPIUK, LEANID SUDALENKA AND TATSIANA LASITSA (англ.). Чалавек у нядолі (англ.) (бел. (27 красавіка 2021). Архівавана з першакрыніцы 28 ліпеня 2021. Праверана 28 ліпеня 2021.
↑ Belarusian Human Rights Defenders Awarded With Homo Homini Prize (англ.). naviny.by. Хартыя'97 (11 мая 2021). Архівавана з першакрыніцы 14 мая 2021. Праверана 28 ліпеня 2021.
↑ spring96.org

СпасылкіПравіць

Старонка Леаніда Судаленкі на сайце Праваабарончага цэнтра «Вясна»

[1] Members of the German Bundestag and the European Parliament sponsor Eduard Kudyniuk, Leanid Sudalenka and Volha Klimkova (англ.). Libereco – Partnership for Human Rights (15 чэрвеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 23 верасня 2021. Праверана 23 верасня 2021.

[2] Радыё Свабода

[3] Радыё Свабода(недаступная спасылка)

[4] THE HOMO HOMINI AWARD FOR 2020 WILL BE PRESENTED TO MARFA RABKOVA, ANDREI CHAPIUK, LEANID SUDALENKA AND TATSIANA LASITSA (англ.). Чалавек у нядолі (англ.) (бел. (27 красавіка 2021). Архівавана з першакрыніцы 28 ліпеня 2021. Праверана 28 ліпеня 2021.

[5] Belarusian Human Rights Defenders Awarded With Homo Homini Prize (англ.). naviny.by. Хартыя'97 (11 мая 2021). Архівавана з першакрыніцы 14 мая 2021. Праверана 28 ліпеня 2021.

[6] spring96.org

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]