Лелегі
Ле́легі (стар.-грэч.: Λέλεγες) † — старажытны народ у Малой Азіі, Балканскім паўвостраве і астравах Эгейскага мора.
| Лелегі † | |
| Агульная колькасць | |
|---|---|
| Рэгіёны пражывання | Старажытная Грэцыя |
| Мова | |
| Рэлігія | політэізм |
| Блізкія этнічныя групы | |
Лакалізацыя правіць
Большасць антычных аўтараў выкарыстоўвалі назву лелегаў пры апісанні захаду Малой Азіі, дзе тыя калісьці насялялі тэрыторыі Іоніі, Эоліі і Карыі, а таксама суседніх астравоў Эгейскага мора. Ужо ў часы Герадота лелегі зніклі, таму падрабязных апісанняў іх культуры не засталося.
У "Іліядзе" лелегі ўзгадваюцца сярод саюзнікаў траянцаў, аднак не ў асноўным спісе[1]. Гэта наводзіць на думку аб найпозняй устаўцы. Герадот атаесамляе лелегаў са старажытнымі карыйцамі і кажа, што ў даўнія часы яны насялялі астравы Эгейскага мора, падпарадкоўваліся мінойцам, замест даніны давалі ім грабцоў на караблі. Менавіта мінойцы перасялілі лелегаў у Малую Азію[2].
Страбон, які жыў значна пазней за ўзгаданых аўтараў, але карыстаўся самымі рознымі крыніцамі, пісаў, што ў старажытнасці лелегі насялялі Іонію і Эолію, адкуль былі выціснутыя элінамі-каланістамі ў Карыю, дзе працягвалі займаць значныя тэрыторыі[3]. Ва ўнутранай частцы Карыі імі было заснавана 8 гарадоў[4]. Ён жа са спасылкай на папярэднікаў фіксуе старажытных лелегаў у Балканскай Грэцыі, у прыватнасці ў Беотыі[5]. Паходжанне лелегаў для яго застаецца смутным. Страбон то тлумачыць словы Гесіёда, быццам бы яны з'яўляліся змяшэннем "рознапляменнай набрыдзі", то ўслед за Герадотам выводзіць іх з Эгейскіх астравоў.
У тэкстах хетаў узгадваецца заходні дзікі народ з падобным найменнем lulahi, які ў іх час відавочна жыў у Малой Азіі.
Культура правіць
Мова лелегаў невядомая. Частка сучасных даследчыкаў лічаць іх даіндаеўрапейскім насельніцтвам Еўропы і Азіі. Згодна антычным крыніцам, лелегі былі заснавальнікамі некалькіх рэлігійных традыцый, пазней перанятых грэкамі Малой Азіі.