Людовік II Заіка

Людовік ІІ Заіка, фр. Louis le Bègue (1 лістапада 846 — 10 красавіка 879) — кароль заходнефранкскі, сын Карла II Лысага, з дынастыі французскіх Каралінгаў.

Людовік II Заіка
лац.: Ludowicus Balbus, фр.: Louis le Begue
2-і кароль Заходне-Франкскага каралеўства 6 кастрычніка 877 — 10 красавіка 879
Каранацыя	8 снежня 877, Камп’ень паўторная каранацыя: 7 верасня 878, Труа
Папярэднік	Карл II Лысы
Пераемнік	Людовік III Карламан II
кароль Аквітаніі 29 верасня 866 — 10 красавіка 879 (пад імем Людовік III)
Каранацыя	сакавік 867
Папярэднік	Карл III Дзіця
Пераемнік	Карламан II
5-ы кароль Латарынгіі 6 кастрычніка 877 — 10 красавіка 879
Папярэднік	Карл II Лысы
Пераемнік	Людовік III Малодшы
4-ы кароль Праванса 6 кастрычніка 877 — 10 красавіка 879
Папярэднік	Карл II Лысы
Пераемнік	Базон В’енскі
Нараджэнне	1 лістапада 846 невядома
Смерць	10 красавіка 879 (32 гады) Камп’ень, дэпартамент Уаза, рэгіён Пікардыя
Месца пахавання	Камп’ень
Род	Дынастыя Каралінгаў
Бацька	Карл II Лысы
Маці	Ірментруда Арлеанская
Жонка	Ansgarde of Burgundy[d] і Адэлаіда Парыжская
Дзеці	Людовік III, кароль Францыі, Карламан II, Карл III Прастак, Ermentrude of France[d] і Gisela der Franken[d]
Дзейнасць	манарх
Людовік II Заіка на Вікісховішчы

Жыцяпіс

У 866 г. пасля смерці малодшага брата Карла стаў каралём Аквітаніі. Пасля смерці бацькі ў 877 г. пачаў валадарыць ва ўсім заходнефранкскім каралеўстве. 8 снежня быў каранаваны ў горадзе Рэймсе, архібіскупам Хінцмарам. Паўторная каранацыя адбылася 7 верасня 878, Людовіка каранаваў Папа Рымскі Ян VIII. Таксама каралю была прапанавана карона імператара, але той адмовіўся ад яе.

У Людовіка было дрэннае здароўе і таму ён перажыў свайго бацьку толькі на 2 гады. Падчас яго панавання роля караля ў краіне была неістотна мала, узрастала моц, імкнуўшыхся да адасаблення, княстваў і графстваў: Аквітаніі, Гасконіі, Тулузы, Бургундыі, Нармандыі, Фландрыі і інш., таксама расла ўлада вялікіх баронаў. Не адыгрываў актыўнай ролі і ў міжнароднай палітыцы. Летапісцы апісваюць яго як чалавека простага і мілага, які любіў супакой, рэлігію і справядлівасць.

У 879 г. кароль рушыў у ваенны паход супраць нарманаў, падчас якога пачуў сябе дрэнна і 10 красавіка 879 г. памёр. Пасля яго смерці ўлада перайшла да яго двух сыноў Людовіка III і Карламана II.

Сям’я

Людовік быў жанаты два разы. Першы раз ажаніўся ў 862 г. з Анзгардай (памерла 2 лістапада 879). Шлюб быў складзены патаемна і супраць волі бацькі Людовіка. Людовік і Анзгарда мелі двух сыноў і две дочкі: Хільдэгарда, Гізела і Людовік III і Карламан II.

Другі раз Людовік меў шлюб з Адэлаідай Парыжскай, якая нарадзіла яму сына і дочку: Эрментруду і Карла III.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Людовік II Заіка