Цела даўжынёй 3,5-4,5 мм, яйкападобнае, брудна-жоўтае. Галава, пярэдняспінка і надкрылы вохравыя або чырванавата-бурыя. Надкрылы іншы раз з чырванаватымі плямамі. Трапляюцца экземпляры часткова чорнаафарбаваныя (ніз цела, шво надкрылаў, шчыток, падоўжны штрых ад плечавога бугарка да верхавіны надкрылаў). Вельмі рэдка цела суцэльна чорнае. Вусікі і ногі жоўтыя, карычневыя або чарнаватыя. Кропкі на надкрылах размешчаны правільнымі радамі, каля верхавіны часта зблытаны.
Сярэдняя і Паўднёвая Еўропа, Алжыр і Марока. Для віду характэрна лакальнае пашырэнне — ачагі могуць мець плошчу некалькі дзесяткаў квадратных метраў. У Беларусі зарэгістраваны 2 ачагі — пад Мінскам і на Палессі. Вядомы знаходкі лістаеда ў заходняй частцы краіны.
Асаблівасці біялогіі
правіць
Зімуюць імага ў глебе або ў раслінных рэштках пад кармавымі раслінамі (жаўтазель фарбавальны і жарновец). Ва ўмовах Беларусі выходзяць на паверхню ў маі—чэрвені і кормяцца верхавінкавым лісцем жаўтазеля. Адкладванне яек (за сезон 150—300 штук) пачынаецца ў канцы траўня — пачатку чэрвеня і заканчваецца ў пачатку жніўня. Лічынкі паяўляюцца ў пачатку чэрвеня, развіваюцца на кармавых раслінах імага, скелетуюць лісце, тройчы ліняюць. Праз 20—28 сутак акукліваюцца ў глебе або ў подсціле. Праз 6-10 сутак паяўляюцца жукі, якія прыкладна ў канцы жніўня адыходзяць на зімоўку. Паколькі перыяд выхаду з зімоўкі і адкладвання яек вельмі расцягнуты, у сярэдзіне лета ў прыродзе адначасова можна знайсці ўсе фазы развіцця жукоў.
- Чырвоная кніга Рэспублікі Беларусь: Рэдкія і тыя, што знаходзяцца пад пагрозай знікнення віды жывёл і раслін. Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 1993. ISBN 5-85700-095-5
.jpg)
