Маркіян
Флавій Маркіян (лац.: Flavius Marcianus; 396 — студзень 457) — усходне-рымскі імператар у 450—457 гадах.
| Маркіян | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| лац.: Flavius Marcianus | |||||||
 | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Феадосій II | ||||||
| Пераемнік | Леў I Макела | ||||||
| Нараджэнне |
392 |
||||||
| Смерць |
26 студзеня 457[1] |
||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Род | Дынастыя Феадосія[d] | ||||||
| Жонка | Пульхерыя | ||||||
| Дзеці | Марцыя Яўфемія[d] | ||||||
| Веравызнанне | Хрысціянства | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Біяграфія
правіцьМаркіян меў нязнатнае паходжанне; адрозніўшыся ў баях, з простага воіна стаў военачальнікам і сенатарам. Пасля смерці імператара Фэадосія II быў узведзены на прастол сястрой апошняга, Пульхерыяй, якая выйшла за яго замуж. Ён меў мужнасць адмовіць гунскаму правадыру Атыле ў даніне, заявіўшы яму праз паслоў, што «золата ў яго для сяброў, для ворагаў жа жалеза». Пры ўварванні гунаў у Італію ў 452 годзе Маркіян паслаў дапаможныя войскі для падтрымкі заходне-рымскага імператара Валентыніяна III. У 452 годзе Маркіян адбіў напады на Сірыю і Егіпет, а ў 456 годзе на каўказскай мяжы здушыў паўстанне цара Лазікі Губаза I[2].
У 455 годзе Маркіян прызнаў Авіта заходне-рымскім імператарам. Маркіян быў справядлівым і энергічным кіраўніком, імкнуўся палегчыць фіскальныя цяжар народа. Ім быў скліканы ў 451 годзе Чацвёрты ўсяленскі сабор у Халкідоне. Памёр у 457 годзе.
Зноскі
- ↑ Marcian // https://pantheon.world/profile/person/Marcian Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Martindale J. R. Gobazes // Prosopography of the Later Roman Empire / A. M. Jones, J. R. Martindale. — Cambridge University Press, 1980. — Vol. II: A.D. 395–527. — P. 515. — ISBN 0-521-20159-4 [2001 reprint].
Літаратура
правіць- С. Б. Дашков. Императоры Византии: Маркиан (Марциан)
- Маркиан, Флавий // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.