Мікалай Васілевіч Скліфасоўскі

Мікалай Васілевіч Скліфасоўскі (25 сакавіка [6 красавіка] 1836, сядзіба каля Дубасараў, Ціраспальскі павет, Херсонская губерня, Расійская імперыя, цяпер Дубасарскі раён, Прыднястроўе, Малдова — 30 лістапада [13 снежня] 1904, сядзіба Якаўцы паблізу Палтавы) — заслужаны расійскі прафесар, дырэктар Імператарскай клінічнага інстытута вялікай княгіні Алены Паўлаўны ў Санкт-Пецярбургу, аўтар прац па ваенна-палявой хірургіі брушной поласці.

Мікалай Васільевіч Скліфасоўскі
Nikolay Sklifosovsky 1899.jpg
Род дзейнасці заслужаны прафесар,
дырэктар Імператарскага клінічнага інстытута вялікай княгіні Алены Паўлаўны у Санкт-Пецярбургу
Дата нараджэння 25 сакавіка (6 красавіка) 1836
Месца нараджэння
Дата смерці 30 лістапада (13 снежня) 1904 (68 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства Flag of Russia.svg Расійская імперыя
Месца працы
Альма-матар
Узнагароды і прэміі
ордэн Святога Уладзіміра I ступені
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сярэднюю адукацыю атрымаў у Адэскай гімназіі. У 1859 годзе скончыў курс медыцынскага факультэта Маскоўскага ўніверсітэта і загадваў хірургічным аддзяленнем адэскай гарадской бальніцы. Ступень доктара медыцыны атрымаў у Харкаве ў 1863 годзе за дысертацыю «Аб крывяной каляматачнай пухліне».

У 1866 і 1867 гадах працаваў у Германіі ў патолагаанатамічнага інстытуце прафесара Вірхава і хірургічнай клініцы прафесара Лангенбека; у прускай арміі працаваў на перавязачных пунктах і ў ваенным лазарэце. Затым працаваў у Францыі ў Кламарта, і ў клініцы Нелатона, і ў Англіі ў Сімпсана.

На пачатку 1870 года, па рэкамендацыі Мікалая Пірагова, Скліфасоўскага запрашаюць узначаліць кафедру хірургіі Кіеўскага ўніверсітэта. Аднак у Кіеве прабыў нядоўга, неўзабаве адправіўся на тэатр франка-прускай вайны. Прааперыраваў каля 10 тысяч параненых.[1]

Зноскі

ЛітаратураПравіць