Міхаіл Дзмітрыевіч Скобелеў
Міхаіл Дзмітрыевіч Скобелеў (17 (29) верасня 1843, Санкт-Пецярбург — 25 чэрвеня (7 ліпеня) 1882, Масква) — рускі военачальнік, генерал ад інфантэрыі (1881), генерал-ад'ютант (1878). Удзельнік Сярэднеазіяцкіх заваяванняў Расійскай імперыі і Руска-турэцкай вайны 1877—1878 гадоў. Меў мянушку «белы генерал» з-за яго ўдзелу ў бітвах у белай уніформе і на белым кані.
| Міхаіл Дзмітрыевіч Скобелеў | |
|---|---|
| руск.: Михаил Дмитриевич Скобелев | |
 | |
| Дата нараджэння | 29 верасня 1843[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 7 ліпеня 1882[1] (38 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Бацька | Dmitry Skobelev[d] |
| Маці | Olga Skobeleva[d] |
| Жонка | Maria Gagarina[d] |
| Альма-матар |
|
| Грамадзянства | |
| Прыналежнасць | Расійская імперыя |
| Род войскаў | Руская імператарская армія і пяхота |
| Званне | генерал |
| Бітвы/войны | |
| Узнагароды і званні |
       |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
правіцьСын генерал-лейтэнанта Дзмітрыя Іванавіча Скобелева і яго жонкі Вольгі Мікалаеўны, народжанай Палтаўцавай.
У 1868 годзе скончыў Акадэмію генштаба і быў накіраваны для службы ў Туркестан. Удзельнічаў у Хівінскім паходзе 1873 года і ліквідацыі Какандскага паўстанні 1873—1876 гг. З лютага 1876 года вайсковы губернатар Ферганскай вобласці.
Падчас руска-турэцкай вайны 1877—1878 фактычна камандаваў (быў начальнікам штаба Зводнай казачай дывізіі) Каўказскай казачай брыгадай падчас 2-га штурму Плеўны ў ліпені 1877 г. і асобным атрадам пры авалоданні Лоўчай у жніўні 1877 года. Падчас 3-га штурму Плеўны (жнівень 1877 г.) паспяхова кіраваў дзеяннямі левафлангавага атрада, які прадзёрся да Плеўны, але не атрымаў своечасовай падтрымкі ад камандавання. Камандуючы 16-й пяхотнай дывізіяй, удзельнічаў у блакадзе Плеўны і зімовым пераходзе праз Балканы (праз Імітлійскі перавал), адыграўшы вырашальную ролю ў бітве пад Шэйнава. У лютым 1878 года заняў Сан-Стэфана пад Стамбулам.
Паспяховыя дзеянні Скобелева стварылі яму вялікую папулярнасць у Расіі і Балгарыі, дзе яго імем былі названыя вуліцы, плошчы і паркі ў шматлікіх гарадах. Пасля заканчэння руска-турэцкай вайны вярнуўся ў Туркестан. У 1878—1880 гадах камандаваў корпусам. У 1880—1881 гадах кіраваў 2-й Ахалтэкінскай экспедыцыяй, падчас якой была заваяваная Туркменія. У 1882, знаходзячыся ў Парыжы, выступіў у абарону балканскіх народаў, супраць агрэсіўнай палітыкі Германіі і Аўстра-Венгрыі, што выклікала міжнародныя ўскладненні.
Быў адкліканы імператарам Аляксандрам III і неўзабаве раптам памёр. Скобелеў адрозніваўся вялікай асабістай адвагай і карыстаўся папулярнасцю сярод салдат і афіцэраў.
Зноскі
- ↑ а б Bibliothèque nationale de France Skobelev, Mihail Dmitrievič // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 чэрвеня 2021.
- ↑ а б Скобелев Михаил Дмитриевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 26 лютага 2017.
Літаратура
правіць- Лукашэвіч А. М. Скобелеў Міхаіл Дзмітрыевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 464—465. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).