Насельніцтва Чарнагорыі
У пачатку ХХІ стагоддзя насельніцтва Чарнагорыі складае каля 620 тысяч жыхароў. Гэта самая маланаселеная краіна Балканскага паўвострава. Пераважае славянскае насельніцтва. Для чарнагорцаў характэрны дуалізм нацыянальнай свядомасці: яны і сербы, і чарнагорцы адначасова; а чарнагорская мова лічыцца варыянтам сербскай. Рэлігія ў асноўным праваслаўе. Падгорыца — сталіца і найбуйнейшы горад у краіне, Цэтынэ — былая каралеўская сталіца, гістарычны і культурны цэнтр.
| Насельніцтва Чарнагорыі | |
|---|---|
| Краіна | |
| Месцазнаходжанне | |
| Has census | 2023 Montenegro census[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Дэмаграфія
правіць
Перапісы 2003 і 2011 зарэгістравалі практычна адную і тую ж колькасць насельніцтва — 620 тыс. чалавек. Бягучыя ацэнкі канца 2010-х даюць прыблізна тую самую лічбу. Для Чарнагорыі характэрна невялікая перавага нараджальнасці над смяротнасцю (11,9 і 10,4 на 1000 адпаведна) і адмоўны міграцыйны баланс, што сумарна забяспечвае ледзь заўважную адмоўную міграцыйную дынаміку. Як і паўсюль у Еўропе, насельніцтва Чарнагорыі старэе. Сярэдняму чарнагорцу сёння (2019) 39 гадоў.[1]
Нацыянальны склад
правіць
Нацыянальны склад насельніцтва паводле вынікаў перапісу 2011:
- чарнагорцы — 44,98 %
- сербы — 29,73 %
- баснійцы — 8,65 %
- албанцы — 4,91 %
- славяне-мусульмане¹ — 3,31 %
- цыганы — 1,01 %
¹ — чарнагорцы і сербы, якія вызнаюць іслам
Менш за 1 %: харваты — 0,97 %, сербы-чарнагорцы — 0,34 %, югаславы — 0,19 %.
Нягледзячы на тое, што фармальна Чаргагорыю можна назваць шматнацыянальнай дзяржавай; чарнагорцы, сербы, баснійцы, славяне-мусульмане, харваты, югаславы размаўляюць на розных дыялектах адной і той жа мовы і вызнаюць розныя рэлігія. Не дзіва, што для жыхароў такой краіны характэрна падвоенасць (а часам і патроенасць!) нацыянальнай свядомасці, а суадносіны сербаў і чарнагорцаў змяняюцца ад перапісу да перапісу, уважаючы на палітычную сітуацыю і ідэалагічныя трэнды. Жыхары краіны, што нарадзіліся пасля распаду вялікай Югаславіі, пры самавызначэнні аддаюць перавагу чарнагорскай мове і ідэнтычнасці.
Мовы
правіцьАфіцыйная мова ў Чарнагорыі — чарнагорская. Родныя мовы (паводле таго ж перапісу):
- сербская мова — 42,88 %
- чарнагорская мова — 36,97 %
- баснійская мова — 5,33 %
- албанская мова — 5,03 %
- сербскахарвацкая мова — 2,03 %
Чарнагорская, сербская, харвацкая і басннійская мовы — унармаваныя, узаемазразумелыя варыянты сербскахарвацкай мовы.
Рэлігійны склад
правіць
Становішча Чарнагорыі на цывілізацыйным разломе абумовіла суіснаванне тут усходняй і заходняй галін хрысціянства, а яшчэ і ісламу. Доўгі вопыт мірнага жыцця поплеч не дазволіў рэлігійнай напружанасці вылілацца ў гвалт нават падчас Баснійскай вайны (1991–95). Канфесійны склад насельніцтва (перапіс 2011):
- праваслаўе — 72,07 % (пераважна сербская праваслаўная царква)
- іслам — 19,11 %
- каталіцтва — 3,44 %
- атэізм — 1,24 %
Чарнагорская праваслаўная царква адносіцца да ліку не прызнаных Сусветным саборам праваслаўных цэркваў. Дзякуючы значнай мусульманскай меншасці, іслам у 2012 быў прызнаны афіцыйнай рэлігіяй, што абавязвае шпіталі, вайсковыя часці і і т.п.мець халяльнае меню; дае жыхарам краіны магчымасць атрымаць пятніцу выходным, жанчынам — насіць хусткі ў грамадскіх установах і інш.
Размяшчэнне і рассяленне
правіцьУ Чарнагорыі досыць невысокая па еўрапейскіх мерках шчыльнасць насельніцтва. Найбольшая гушчыня характэрна для паўднёвых і паўднёва-заходніх раёнаў краіны, слаба заселеныя горныя ўсходнія раёны. У гарадах жыве каля 2/3 насельніцтва краіны. Чацвёртая частка чарнагорцаў пражывае ў сталічнай агламерацыі.