Наталля Васілеўна Зубарэвіч
Наталля Васілеўна Зубарэвіч (7 чэрвеня 1954) — расійскі эканоміка-географ, спецыяліст у галіне сацыяльна-эканамічнага развіцця рэгіёнаў, сацыяльнай і палітычнай геаграфіі. Прафесар кафедры эканамічнай і сацыяльнай геаграфіі Расіі геаграфічнага факультэта МДУ імя М. В. Ламаносава (з 2005). Доктар геаграфічных навук, прафесар.
| Наталля Васілеўна Зубарэвіч | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 7 чэрвеня 1954 (70 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | эканоміка-георгаф, выкладчыца ўніверсітэта, эксперт |
| Навуковая сфера | эканамічная геаграфія |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар геаграфічных навук (2003) |
| Навуковае званне | |
| Альма-матар | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Дырэктар рэгіянальнай праграмы Незалежнага інстытута сацыяльнай палітыкі. Эксперт Праграмы развіцця ААН і маскоўскага прадстаўніцтва Міжнароднай арганізацыі працы.
Біяграфія
правіцьУ 1976 годзе скончыла кафедру эканамічнай геаграфіі СССР геаграфічнага факультэта Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта.
З 1977 года і па цяперашні час працуе на кафедры эканамічнай і сацыяльнай геаграфіі Расіі геаграфічнага факультэта МДУ.
У 1990 годзе абараніла дысертацыю на суісканне вучонай ступені кандыдата геаграфічных навук.
У 2003 годзе абараніла дысертацыю на суісканне вучонай ступені доктара геаграфічных навук на тэму «Сацыяльнае развіццё рэгіёнаў Расіі у пераходны перыяд».
У 1998—2004 гадах — дацэнт, з 2005 года-прафесар кафедры эканамічнай і сацыяльнай геаграфіі Расіі геафака МДУ, дзе чытала курсы лекцый «Геаграфія невытворчай сферы», «Сучасныя праблемы рэгіянальнага развіцця», «Новыя напрамкі сацыяльнай геаграфіі».
З 2003 года сумяшчае выкладчыцкую дзейнасць з працай дырэктара рэгіянальнай праграмы Незалежнага інстытута сацыяльнай палітыкі. Праграма «Сацыяльны атлас расійскіх рэгіёнаў» дапамагае даследчыкам, інвестарам, палітыкам, выкладчыкам і студэнтам. З яе дапамогай можна ўбачыць вастрыню існуючых у рэгіёнах праблем, ацаніць чалавечы капітал і сацыяльную інфраструктуру, пазнаёміцца з сучаснымі тэндэнцыямі рэгіянальнага развіцця.
З 2010 года — сапраўдны член Асацыяцыі расійскіх географаў-грамадствазнаўцаў (АРГГ), член экспертнага савета АРГГ.
Пастаянна ўдзельнічае ў якасці кіраўніка і адказнага выканаўцы ў праграмах Міністэрства эканамічнага развіцця і гандлю РФ, Міністэрства працы і сацыяльнай абароны, а таксама ў міжнародных праектах і праграмах, у тым ліку ў праектах праграмы развіцця ААН (штогадовыя даклады аб развіцці чалавечага патэнцыялу ў РФ), Маскоўскага бюро Міжнароднай арганізацыі працы («Стратэгія скарачэння беднасці ў Расіі», «Стратэгія гендэрнай развіцця Расіі»), праграмы ТАСІС («Рэфармаванне сістэмы сацыяльнай абароны ў РФ» і «Маніторынг рэгіянальных рэформаў у РФ»), фонду сацыяльных праектаў Сусветнага Банка («Распрацоўка методыкі фарміравання мадэлі развіцця сацыяльнай інфраструктуры рэгіёну») і інш.
Па запрашэнні міжнародных арганізацый Зубарэвіч таксама чытае лекцыі ва ўніверсітэтах і дзяржаўных органах улады Казахстана, Кіргізіі, Азербайджана, Украіны, Нідэрландаў, ФРГ.
У 2018 годзе ўвайшла ў склад экспертнага журы Прэміі Рускага геаграфічнага таварыства[1].
Пад навуковым кіраўніцтвам М. В. Зубарэвіч абаронена 10 кандыдацкіх дысертацый.
У верасні 2020 года падпісала ліст у падтрымку пратэстных акцый у Беларусі[2].
«Тэорыя чатырох Расіі»
правіцьН. В. Зубарэвіч — аўтар так званай «тэорыі чатырох Расій», развітой ёю з існуючай у эканамічнай геаграфіі з 1970-х гадоў цэнтра-перыферыйнай мадэлі развіцця прасторы (цэнтр і перыферыя). Расія ў сацыяльна-эканамічным дачыненні тлумачыцца ўнутрана неаднароднай, падзеленай на адносна развітыя гарады і адсталую правінцыю.
- Расія-1 аб’ядноўвае Маскву і гарады-мільённікі, у якіх пражывае 21 % насельніцтва Расіі. 12 гарадоў краіны ўяўляюць сабой пераважна постіндустрыяльнае грамадства (за выключэннем Омска, Пермі, Чалябінска, Валгаграда і Уфы), у іх канцэнтруецца сярэдні клас Расіі. У гэтыя гарады накіравана асноўная ўнутраная міграцыя: мільённікі сцягваюць насельніцтва сваіх рэгіёнаў, Масква — ўсёй краіны. У гэтую катэгорыю могуць быць аднесены гарады з насельніцтвам звыш 500 тысяч альбо звыш 250 тысяч жыхароў (што складае каля 36 % насельніцтва краіны). Гэтыя людзі маюць доступ да працоўных месцаў, рынкаў, культуры і інтэрнэту.
- Расія-2 аб’ядноўвае індустрыяльныя гарады, монагарады, з насельніцтвам ад 20 да 250 тысяч жыхароў (а таксама больш буйныя прамысловыя гарады — Тальяці, Чарапавец і іншыя). Насельніцтва гэтых гарадоў, якое складае 25 % насельніцтва краіны, занята ў асноўным у прамысловасці, малаадукавана і працягвае весці "на думку аўтара, «савецкі лад жыцця». Плацежаздольнасць насельніцтва нізкая.
- Расія-3 аб’ядноўвае расійскую глыбінку — малыя гарады і вёскі, дзе пражывае 38 % усяго насельніцтва краіны. У гэтых населеных пунктах ідзе скарачэнне і старэнне насельніцтва.
- Расія-4 аб’ядноўвае Рэспублікі Паўночнага Каўказа і поўдня Сібіры (Тыва, Алтай), на якія прыходзіцца менш за 6 % насельніцтва краіны. Эканоміка гэтых рэгіёнаў залежыць ад падтрымкі федэральнага цэнтра[3].
Публікацыі
правіцьЗ’яўляецца аўтарам, сааўтарам і навуковым рэдактарам шэрагу манаграфій, у тым ліку:
- Зубаревич Н. В. Эволюция взаимоотношений центра и регионов России: от конфликтов к поиску согласия / Под ред. Д.Азраэла, Э.Паина, Н.Зубаревич. — М.: Комплекс-Прогресс, 1997.
- Алексеев А. И., Зубаревич Н. В., Кузнецов О. В. Региональные различия и человеческое развитие: Доклад о развитии человеческого потенциала в РФ. Год 1998. Программа развития ООН. — М.: Права человека, 1998.
- Зубаревич Н. В. Динамика промышленного производства на карте России // Рынок ценных бумаг. 1999. № 5.
- Алексеев А. И., Зубаревич Н. В. Кризис урбанизации и сельская местность России // Миграция и урбанизация в СНГ и Балтии в 1990-е гг. / Под ред. Ж. А. Зайончковской. — М.: Адамантъ, 1999.
- Регион как субъект политики и общественных отношений / Под ред. Н.B.Зубаревич. — М: МОНФ, 2000. — 224 с.
- Зубаревич Н. В. Социальное развитие регионов России: проблемы и тенденции переходного периода. — М.: Эдиториал УРСС, 2003. (переиздания 2005, 2007).
- Россия регионов: в каком социальном пространстве мы живём? / Под ред. Н.B.Зубаревич. — М.: Поматур, 2005. — 280 с.
- Зубаревич Н. В. Крупный бизнес в регионах России: территориальные стратегии развития и социальные интересы. М.: Независимый институт социальной политики, 2005.[4] — ISBN 5-86208-176-3.
- Зубаревич Н. В. Регионы России: неравенство, кризис, модернизация. — М.: Независимый институт социальной политики, 2010. — 160 с. — ISBN 978-5-903599-10-3.
Узнагароды і прэміі
правіць- Міжнародны Лявонцьеўскі медаль (2009). Узнагароджана за дасягненні ў рэгіянальным эканамічным аналізе і абгрунтаванні рэгіянальных эканамічных рэформаў у Расіі[5].
- Прэмія імя М. М. Баранскага (2015). Узнагароджана ў складзе калектыву падручніка «Россия: социально-экономическая география».
- Прэмія імя Ягора Гайдара (2016)[6]. Узнагароджана ў намінацыі «За выдатны ўклад у галіне эканомікі».
Асабістае жыццё
правіцьЗноскі
- ↑ Состав жюри Премии Русского географического общества 2018 года
- ↑ «Мы глубоко возмущены, что диалогу с обществом власть предпочитает насилие»
- ↑ Наталья Зубаревич. Четыре России. // vedomosti.ru. Праверана 11 снежня 2014.
- ↑ КРУПНЫЙ БИЗНЕС В РЕГИОНАХ РОССИИ: ТЕРРИТОРИАЛЬНЫЕ СТРАТЕГИИ РАЗВИТИЯ И СОЦИАЛЬНЫЕ ИНТЕРЕСЫ - PDF Free Download(недаступная спасылка). docplayer.com. Архівавана з першакрыніцы 21 жніўня 2021. Праверана 15 красавіка 2022.
- ↑ Галерея лауреатов. Леонтьевские чтения. Праверана 5 жніўня 2016.
- ↑ Названы лауреаты Премии Егора Гайдара Архівавана 14 студзеня 2019.
- ↑ «Раж контроля вошел в свой апогей»: Наталья Зубаревич о бессмысленной отчетности, новых наказаниях для регионов и невиданной щедрости после протестов.
- ↑ Хорошо ли мы живем? Цена Чечни и Крыма?.
Спасылкі
правіць- Сотрудники — Зубаревич Наталья Васильевна. Праверана 5 жніўня 2016.
- Зубаревич Наталья Васильевна. Праверана 5 жніўня 2016.
- В гостях у Михаила Соколова. Режут по живому? Кризис в регионах РФ обсуждаем с профессором Натальей Зубаревич. Радио «Свобода» (10 жніўня 2015). Праверана 2015-8-11.
- Наталья Зубаревич. Тенденции развития российских регионов // Совет Федерации. 13 декабря 2019 г.
- Наталья Зубаревич. Прогресс нельзя убить // Ельцин Центр. 14 февраля 2020 г.