Нацыянальная бібліятэка Сербіі
Нацыянальная бібліятэка Сербіі (сербск.: Народна библиотека Србије) — найбуйнейшая навуковая бібліятэка краіны, размешчаная ў Бялградзе, у абшчыне Врачар.
| Нацыянальная бібліятэка Сербіі сербск.: Народна библиотека Србије | |
|---|---|
| сербск.: Народна библиотека Србије сербахарв.: Народна библиотека Србије[1] | |
 | |
| Краіна | |
| Адрас |
 , Бялград |
| Заснавана | 1832 |
| Філіялы | Serbian Library Consortium for Coordinated Acquisition[d][2] |
| Код ISIL | RS-5 |
| Фонд | |
| Склад фонду | кнігі, навуковыя часопісы, газеты, часопісы, гуказапісы, базы даных, карты, эстампы, малюнкі і рукапісы |
| Аб'ём фонду | каля 6 млн адз. |
| Іншая інфармацыя | |
| Дырэктар | Laslo Blašković[d][3] |
| Вэб-сайт | www.nb.rs (серб.) |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Гісторыя правіць
Заснаванне бібліятэкі звязана з гістарычнай падзеяй лютага 1832 года, калі Дзімітрые Давідавіч, выдавец першай сербскай газеты, звярнуўся з лістом да князя Мілаша Абрэнавіча. Князь прыслухаўся да гэтай прапановы і ў лістападзе таго ж года князь распарадзіўся адпраўляць абавязковыя асобнікі ў Нацыянальную бібліятэку[4].
У час Першай сусветнай вайны будынак бібліятэкі і яе зборы пацярпелі ў выніку бамбардзіровак, таму для іх захавання ацалелыя часткі збору былі перавезены з Бялграда ў Ніш і Крагуевац. Пасля заканчэння вайны і паводле Акта аб Нацыянальнай бібліятэцы і Закона аб друку ад 1919 года, бібліятэка стала цэнтральнай дзяржаўнай і атрымала права атрымання абавязковых асобнікаў кніг, што публікаваліся па ўсім каралеўстве Югаславія.
У красавіку 1941 года, пасля пачатку ўварвання краін «восі» ў Югаславію, у час нямецкіх бамбардзіровак Бялграда будынак бібліятэкі быў цалкам знішчаны разам са зборам кніг у 500 000 асобнікаў, неацэннай калекцыяй з 1424 кірылічных рукапісаў і статутаў, калекцыяй старадаўніх карт і гравюр, якая налічвала 1500 адзінак, калекцыяй з 4000 часопісаў, 1800 газетных загалоўкаў, багатымі і ўнікальнымі архівамі турэцкіх дакументаў і з усімі спісамі і каталогамі.
Пасля вызвалення Бялграда ў 1944 годзе і змяненні сацыяльных умоў, пачаўся перыяд інтэнсіўнага аднаўлення. У 1973 годзе быў узведзены сучасны будынак бібліятэкі.
Фонды правіць
Асноўныя фонды бібліятэкі ўключаюць: кнігі, апублікаваныя пасля 1868 на сербскай і іншых паўднёваславянскіх мовах і кнігі на замежных мовах з 1700 года, сербскія перыядычныя выданні, а таксама перыядычныя выданні на мовах былой Югаславіі і іншых замежных мовах, вялікая калекцыя даведкавай літаратуры: слоўнікі, энцыклапедыі, каталогі ў друкаванай і электроннай форме.
Спецыяльныя калекцыі змяшчаюць: старажытныя і рэдкія кнігі, надрукаваныя ў XVIII і XIX стагоддзях на паўднёваславянскіх мовах, а таксама рэдкая літаратура на замежных мовах з 1700 года, бібліяфільныя і мініяцюрныя выданні, рукапісы і архіўныя дакументы, карты, ноты і партытуры, фанаграмы, фотадакументы, карціны, гравюры, плакаты і да таго падобнае.
Калекцыя рукапісаў складаецца з рукапісных кніг XII—XVIII стагоддзяў, пераважна на сербскай мове, невялікай колькасці рукапісных кніг на балгарскай, македонскай і рускай мовах, інкунабул і старадрукаў 1494—1638 гадоў, мікрафільмаў рукапісных кніг на паўднёваславянскіх мовах.
Зноскі
Спасылкі правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Нацыянальная бібліятэка Сербіі- Афіцыйны сайт (серб.). Праверана 22 красавіка 2014.
- Tri veka burne istorije Narodne biblioteke Srbije (серб.). Праверана 22 красавіка 2014.
