Палац каталонскай музыкі

Палац каталонскай музыкі — канцэртная зала ў Барселоне, пабудаваны архітэктарам Луісам Даменек-і-Мантанерам у стылі каталонскага мадэрну. З'яўляецца адзінай залай у Еўропе з натуральным асвятленнем. Тэатр быў адкрыты 9 лютага 1908. У 1997 годзе Палац каталонскай музыкі быў уключаны ў спіс сусветнай спадчыны ЮНЕСКА разам з бальніцай Сан Пау. Каля паўмільёна чалавек у год наведваюць прадстаўленні, якія праходзяць у гэтай канцэртнай зале — музычныя спектаклі, канцэрты сімфанічнай і камернай музыкі, джазу і каталонскай песні.

Славутасць
Палац каталонскай музыкі
катал.: Palau de la Música Barcelonesa
41°23′16″ пн. ш. 2°10′31″ у. д.
Краіна	Іспанія
Месцазнаходжанне	Сан-Перэ, Санта-Катэрына і Ла-Рыбера[d]
Архітэктурны стыль	каталонскі мадэрн[d]
Сайт	palaumusica.cat
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Палац каталонскай музыкі

Гісторыя

Палац будаваўся для харавога таварыства каталонскай музыкі «Orfeó Català», якое з'явілася пасля Сусветнай выставы 1888 года, якая праходзіла ў Барселоне. Хор задумваўся як аналаг падобных груп у Францыі, Германіі і іншых краінах Еўропы. Будаўніцтва вялося ў асноўным на грошы ахвяраванняў і пачалося ў 1905 годзе, працягвалася 3 гады — да 1908 года. У 1909 годзе Луіс Даменек-і-Мантанер за гэты праект быў узнагароджаны гарадскім саветам Барселоны, за лепшы будынак года. Пазней ён быў таксама ўзнагароджаны залатым медалём горада.

У перыяд з 1982 па 1989 гады будынак рэстаўраваўся і пашыраўся па праекце архітэктараў Оскара Тускетса і Карлес Дыяса. У 2006-2008 гадах, гэтак жа была праведзена невялікая рэстаўрацыя тэатра.

Будынак

Палац размешчаны на вуліцы Карэра-дэ-Сант-Францэз-дэ-Паўла, у гістарычным раёне Барселоны Ла-Рыберы. Архітэктура будынка вытрыманая ў стылі каталонскага мадэрну, дзе крывыя лініі пераважаюць над прамымі, дынамічныя формы пераважаюць над статычнымі, а таксама шырока прымяняюцца арнаменты. Падчас будаўніцтва быў выкарыстаны сталёвы каркас, што дазволіла стварыць шырокія ўнутраныя памяшканні.

Фасад

Аздабленне фасада арганічна ўключае ў сябе элементы шматлікіх стыляў — элементы традыцыйнай іспанскай і арабскай архітэктур. На другім узроўні галоўнага фасада размешчаны дзве калоны, кожная з якіх пакрыта рознакаляровымі паліванымі пліткамі і ўвянчаная кандэлябрамі. На галоўным фасадзе над калонамі размешчаны вялікія бюсты Джавані П'ерлуіджы-да-Палестрына, Іагана Себасцьяна Баха, Людвіга ван Бетховена, а бюст Рыхарда Вагнера знаходзіцца крыху ўзбоч. Верхняя частка фасада ўпрыгожана мазаікай, створанай Луісам Бру. На гэтай вялікай алегарычнай мазаіцы намаляваныя члены харавога таварыства «Orfeó Català».

Канцэртная зала

Канцэртная зала ўмяшчае 2200 чалавек. Гэта адзіная зала ў Еўропе, у якой, на працягу светлавога дня, цалкам выкарыстоўваецца натуральнае асвятленне. Столь уяўляе сабой купал, які складаецца з каляровай шкляной мазаікі. У цэнтры купала прымяняецца мазаіка залатых адценняў, што ўвасабляе сонца, а вакол выкарыстоўваюцца сінія адценні, што ўвасабляе неба. Сцены, як і столь, складаюцца ў асноўным з вітражоў з каляровага шкла.

Літаратура

• Artís i Benach, Pere. Pedres vives. Barcelona Barcino, 1998. ISBN 84-7226-682-6.
• Carandell, Josep Maria. El Palau de la Música Catalana. Barcelona,Triangle Postals i Fundació Orfeó Català, 1997. ISBN 84-8478-097-X.
• Cararach, Joan Anton. El Palau de la Música Catalana. Simfonia d'un segle. Barcelona, Edicions 62, 2007. ISBN 978-84-297-6037-8.
• Domènech i Girbau, Lluís. L'arquitectura del Palau. Lunwerg Editores, 2000. ISBN 978-84-7782-715-3.