Патавомек
Патавомек (сучасная саманазва: Patawomeck) — народ індзейскага паходжання ў Вірджыніі (ЗША). Ад назвы народа паходзіць найменне ракі Патомак.
| Патавомек Patawomeck | |
.jpg)
| |
| Агульная колькасць | 2300 |
|---|---|
| Рэгіёны пражывання | ЗША |
| Мова | вірджынская алганкінская |
| Рэлігія | анімізм, хрысціянства |
| Блізкія этнічныя групы | секатан, паўхатан, матапоні |
Агульная колькасць (2022 г.) — 2 300 чалавек.
У пачатку XVII ст., калі на ўзбярэжжы Вірджыніі з'явіліся англійскія каланісты, патавомек насялялі ніжнюю плыню ракі Патомак, займаліся паляваннем, рыбалоўствам і земляробствам. У 1608 г. іх вёску наведаў капітан Джон Сміт. У той час іх насельніцтва складала каля 800 чалавек. Відавочна, патавомек знаходзіліся ў шчыльным саюзе з паўхатан. Мяркуецца, што прадстаўніцай гэтага народа была маці Пакахонтас.
На першых парах патавомек імкнуліся захоўваць дабразычлівыя адносіны з англічанамі. Яны забяспечвалі іх харчам падчас голаду, у 1634 г. заключылі мірнае пагадненне. У 1642 г. частка народа прыняла хрысціянства. Аднак саюз з англічанамі мала дапамог, калі ў сярэдзіне XVII ст. пачаліся ваенныя сутычкі з саскуэханцамі. Апошнія захапілі ў палон іх «караля» і яго сыноў.
У 1658 г. паміж каланістам капітанам Джайлзам Брэнтам і правадыром Ваханганочэ ўзніклі спрэчкі з-за зямлі. Дж. Брэнт арыштаваў правадыра, але англійскі суд прыняў бок арыштаванага. Ён быў апраўданы і атрымаў срэбраны знак для бесперашкоднага вяртання праз тэрыторыю калоніі. Тым не меней, у 1662 г. Ваханганочэ памёр пры вяртанні да сваякоў. У 1665 г. улады калоніі прымусілі патавомек прадаць ім усе іх землі. У 1666 г. супраць патавомек вяліся ваенныя дзеянні, пасля чаго іх назва перастала ўжывацца ў каланіяльнай дакументацыі.
Даследчыкі XX ст. высунулі гіпотэзу, што рэшткі ацалелых пасля вайны 1666 г. мігрыравалі на поўнач, дзе з-за сваёй малалікасці былі асіміляваны суседзямі. Існуе верагоднасць таго, што яны былі знішчаны саскуэханцамі. Тоеснасць з продкамі-індзейцамі захавалі метысы, нашчадкі шлюбаў жанчын-патавомек з англійскімі каланістамі. У 2010 г. яны атрымалі прызнанне ад уладаў Вірджыніі ў якасці аўтаномнага племені.