Вікіпедыя

Пратэсты ў Лівіі (2020)

Пратэсты 2020 года ў Лівіі — вулічныя пратэсты ў Лівіі. Пачаліся з нагоды дрэннага ўзроўня жылічна-камунальных паслуг на апошнім этапе грамадзянскай вайны. Акцыі прайшлі як на тэрыторыі, кантраляванай Урадам нацыянальнай згоды (Трыпалі, Місурата, Эз-Завія[1]), так і Палаты прадстаўнікоў (Бенгазі[2] і Сабха[3]).

Пратэсты ў Лівіі
Дата 23 жніўня — 30 кастрычніка 2020
Месца Лівія
Прычыны грамадзянская вайна ў Лівіі, беднасць, адключэнне электраэнергіі, дрэнныя ўмовы жыцця, беспрацоўе
Мэты адстаўка дзеючых урадаў і новыя выбары
Характарыстыка дэманстрацыі, беспарадкі
Вынік пратэсты былі падушаны сілай
Дадзеныя саступкі
 Усеагульныя выбары ў Лівіі (2021)
Бакі канфлікту
Лівія Дэцэнтралізаваныя пратэстоўцы
Лівія Прыхільнікі джамахірыі 		Лівія Урад нацыянальнай згоды:
  • • Асобныя апалчэнні

Лівія Палата прадстаўнікоў:

Ход падзей правіць

Жнівень правіць

23 і 24 жніўня 2020 года[4] ў Трыпалі, Місураце і Эз-Завіі прайшлі пратэсты з нагоды адключэння электраэнергіі і вады, недахопу паліва і газу, дрэннай бяспекі і пандэміі COVID-19[1].

Мясцовыя апалчэнні адкрылі агонь па дэманстрантах, паранеўшы некалькіх[5]. Міністэрства ўнутраных спраў УНЗ заявіла, што грамадзяне маюць права на мірны пратэст. У той жа час міністэрства ўзбудзіла крымінальную справу па факце расстрэлаў. Сілы абароны Трыпалі заявілі аб сваёй падтрымцы правы жыхароў на правядзенне вулічных пратэстаў[1]. Місія Арганізацыі Аб’яднаных Нацый па падтрымцы ў Лівіі (МААНПЛ) таксама заклікала правесці расследаванне[5]. Міністр унутраных спраў Фатхі Башага раскрытыкаваў баевікоў, заявіўшы, што баявыя патроны выкарыстоўваліся «без разбору», а таксама што баевікі выкрадалі дэманстрантаў і «сеялі паніку сярод насельніцтва, пагражаючы бяспецы і грамадскаму парадку»[6].

Прэм’ер-міністр УНЗ Фаіз Сарадж адказаў на пратэсты доўгай прамовай[4], адхіленнем ад пасады міністра Башагі[6] і перастаноўкамі ў Кабінеце міністраў. Салах Эдзін Аль-Намруш стаў міністрам абароны, а Махамад Алі аль-Хадад узначаліў армію[7].

Верасень правіць

11 верасня ў Бенгазі прайшлі пратэсты з нагоды «ўмоў жыцця і адключэння электраэнергіі», падчас чаго адбылося спальванне шын і блакаванне дарог[2]. Пратэсты працягваліся 12 і 13 верасня і хутка распаўсюдзіліся на гарады Байда, Сабха і Марджы. Пратэстоўцы ў Бенгазі падпалілі будынак, які выкарыстоўвалася ўладамі, звязанымі з Лівійскай нацыянальнай арміяй у якасці штаб-кватэры. 13 верасня ўрад на чале з Абдалой аль-Тані заявіў пра сваю адстаўку[8].

Адначасова ў Трыпалі перад будынкам Прэзідэнцкага савета прайшлі дэманстрацыі двухсот пратэстоўцаў супраць дрэнных умоў жыцця і заклікаў да выбараў і палітычных рэформаў. Выступоўцы на акцыі пратэсту пярэчылі супраць прызначэння Махамеда Баю кіраўніком медыя-арганізацыі, якая падтрымлівалася Сараджам, сцвярджаючы, што ён падтрымлівае фельдмаршала ЛНА Халіфа Хафтара[9].

16 верасня прэм’ер-міністр УНЗ Сарадж заявіў, што сыдзе ў адстаўку да канца кастрычніка 2020 года[10][11].

21 верасня ў Бенгазі працягнуліся пратэсты жыхароў, якія заклікалі да дэмакратыі і процідзеяння карупцыі[12], а 24 верасня ў Суг-Джуме, Трыпалі і Злітэне — супраць адключэння электраэнергіі[13]. Пратэстоўцы ў Бенгазі былі атакаваны прыхільнікамі Хафтара, і адзін з арганізатараў прапаў без вестак[12]. 24 верасня пратэсты суправаджаліся блакаваннем дарог і спальваннем шын[13].

23 верасня жыхары Гар’яна запатрабавалі правядзення муніцыпальных выбараў[14].

Кастрычнік правіць

16 кастрычніка ў Сабхе прайшлі пратэсты супраць фельдмаршала Хафтара і дрэнных умоў жыцця[3].

19—30 кастрычніка, паводле звестак мясцовых лівійскіх СМІ, беспарадкі адбыліся ў Бенгазі і Сірце. Там прайшла забастоўках супраць адключэння электраэнергіі. Пратэсты сустрэлі слёзатачывым газам і пластыкавымі кулямі.

31 кастрычніка Сарадж адмяніў сваё рашэнне сысці ў адстаўку[15].

Зноскі правіць

  1. ↑ а б в Shooting at Tripoli demonstrations: MoI identifies shooters, will investigate and reveal results (24 верасня 2020). Праверана 11 верасня 2020.
  2. ↑ а б Anger in Libya's Benghazi over power cuts, living conditions (11 верасня 2020). Праверана 11 верасня 2020.
  3. ↑ а б Protesters in Sabha blame Haftar for bad living conditions in south Libya (17 кастрычніка 2020). Праверана 18 кастрычніка 2020.
  4. ↑ а б Serraj big speech post demonstrations: wont resign, would leave office through LPA reform, to reform Ministries and use emergency powers, thanked saviour Turkey (25 жніўня 2020). Праверана 11 верасня 2020.
  5. ↑ а б UNSMIL statement on protests in Tripoli on 23 August 2020. United Nations Support Mission in Libya (24 жніўня 2020). Архівавана з першакрыніцы 29 жніўня 2020. Праверана 11 верасня 2020.
  6. ↑ а б Libya interior minister suspended after gunmen fire on protesters (29 жніўня 2020). Праверана 11 верасня 2020.
  7. ↑ Libya: GNA's al-Sarraj appoints new defence minister, army chief (29 жніўня 2020). Праверана 11 верасня 2020.
  8. ↑ Libya's eastern-based government resigns amid protests (14 верасня 2020). Праверана 14 верасня 2020.
  9. ↑ Protesters set government building on fire in eastern Libya (13 верасня 2020). Праверана 13 верасня 2020.
  10. ↑ Libya's Tripoli-based PM Al-Sarraj to stand down(англ.), Arab News (16 September 2020). Праверана 17 September 2020.
  11. ↑ Libya's UN-backed PM al-Sarraj says he plans to quit | DW | 16.09.2020, DW.COM . Праверана 17 September 2020.
  12. ↑ а б Pro democracy, anti-corruption Benghazi demonstrations disrupted by LNA spoilers, one organizer reported missing (24 верасня 2020). Праверана 26 верасня 2020.
  13. ↑ а б More road closures with burning tyres in protest at continued acute power cuts (24 верасня 2020). Праверана 26 верасня 2020.
  14. ↑ Protests in Gharyan calling for municipal elections (24 верасня 2020). Праверана 26 верасня 2020. Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 25 верасня 2020. Праверана 1 сакавіка 2021.
  15. ↑ Libyan PM al-Serraj takes back resignation.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Пратэсты_ў_Лівіі_(2020)&oldid=4577280"