Прэніт
Прэні́т, Ca2Al(AlSi3O10)(OH)2 — пародаўтваральны мінерал падкласа слаістых сілікатаў, гідраксідалюмасілікат кальцыю. Названы ў гонар першаадкрывальніка — галандца Х. ван Прэна, які ў 1783 годзе прывёз яго з Паўднёвай Афрыкі ў Германію[1].
| Прэніт | |
|---|---|
| |
| Формула | Ca2Al(AlSi3O10)(OH)2 |
| Прымесь | FeO, Fe2O3 |
| Сінгонія | рамбічная |
| Бляск | шкляны |
| Празрыстасць | паўпразрысты, празрысты |
| Цвёрдасць | 6,5 |
| Шчыльнасць | 2,9 г/см³ |
Паўпразрысты або празрысты крохкі мінерал жоўта-зялёнага, белага, шэрага колеру са шкляным бляскам. Крышталізуецца ў рамбічныя сінгоніі. Утварае сфераліты, суцэльныя масы, радыяльна-прамянёвыя агрэгаты і пражылкі. Ясна выражаныя крышталі сустракаюцца зрэдку[2]. Цвёрдасць па шкале Моаса 6,5. Шчыльнасць 2800—2950 кг/м³.
Сустракаецца ў вулканічных лавах, гідратэрмальных зонах. З’яўляецца выніковым прадуктам раскладання сілікатаў. Радовішчы ў Германіі, Аўстрыі, Кітаі, Італіі, Францыі, ЗША. Празрыстыя крышталі ювелірнай якасці знаходзяць[1] у Новым Паўднёвым Уэльсе (Аўстралія), Кітаі, Шатландыі, Паўднёвай Афрыцы і ЗША.
Зноскі
- ↑ а б Описание минерала Пренит // Каталог Минералов. RU (руск.)
- ↑ Пренит // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
Літаратура
правіць- Прэніт // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 91. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
- Большая советская энциклопедия. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
- Пренит // Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона/ В современной орфографии. — Петербург: Издательское общество «Ф. А. Брокгауз — И. А. Ефрон», 1907—1909. (руск.)
Спасылкі
правіць- Пренит // Каталог Минералов. RU (руск.)
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Прэніт
