Пышна

Гісторыя правіць

У ВКЛ прыватнаўласніцкае мястэчка. Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793 г.) у Расійскай імперыі, цэнтр воласці Лепельскага павета. З 1780 да 1914 гг. існаваў сядзібна-паркавы ансамбль Неміровічаў-Шчытоў. У 1841 г. была пабудавана Царква Узнясення Гасподняга (не захавалася). У 1886 г. у вёсцы 14 двароў, пачатковая школа, валасная ўправа, царква, яўрэйскі малітоўны дом, гарбарня, крама.

3 20 жніўня 1924 да 10 кастрычніка 2013 гг. цэнтр сельсавета Лепельскага раёна^[2]. У ліпені 1941—чэрвені 1944 гг. акупіравана нямецкімі войскамі. У кастрычніку 1942 Чашніцкая партызанская брыгада «Дубава» разграміла ў Пышне нямецкі гарнізон і аднавіла савецкую ўладу. Нямецкія акупацыйныя ўлады імкнуліся зноў захапіць вёску ў выніку чаго адбыліся Пышнянскія баі 1943 г.

У вёсцы працуе сярэдняя школа, клуб, бібліятэка, бальніца, аптэка, механічная майстэрня, аддзяленне сувязі.

Брацкія магілы чырвонаармейцаў, савецкіх воінаў і партызан, помнік землякам, якія загінулі ў Вялікую Айчынную вайну.
На паўночна-заходняй ускраіне вёскі размешчаны яўрэйскія могілкі (каля двух дзясяткаў каменных пліт).
Сядзібны дом^[3].

Януш, І. Пышна / Ілья Януш // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — Мн.: БелЭн, 2001. — 591 с.: іл. — С. 14. — ISBN 985-11-0214-8.