Раймунд Бжазоўскі
Раймунд Бжазоўскі (польск.: Rajmund Brzozowski, лац.: Rajmundus Brzozowski; 7 снежня 1763 у Літве — 23 жніўня 1848 у Маса-Лубрэнсэ каля Неапаля) — каталіцкі дзеяч, езуіт, філолаг.
| Раймунд Бжазоўскі | |
|---|---|
| польск.: Rajmund Brzozowski | |
| Дата нараджэння | 7 снежня 1763 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 23 жніўня 1848 (84 гады) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | матэматык, філосаф, філолаг |
| Навуковая сфера | матэматыка і філалогія |
| Месца працы | |
| Навуковае званне | прафесар |
У Таварыства Ісуса ўступіў 17 верасня 1780 года ў Полацку. У 1791 г. высвечаны на ксяндза, а 2 лютага 1798 г. склаў апошнія зарокі. Працаваў прафесарам рыторыкі ў калегіумах у Оршы (1788—1789, у 1794—1798 - яшчэ і ўзначальваў там настаўніцкую семінарыю) і Магілёве (1793—1794), а таксама прафесарам філасофіі і матэматыкі ў Полацкім езуіцкім калегіуме (1799—1800). Потым вёў прапаведніцкую дзейнасць у Магілёве, Оршы і Віцебску. Пасля вяртання ў Полацк — прафесар філасофіі і матэматыкі (1805—1806), схаластычнай філасофіі, кананічнага права і свяшчэннага пісання (1806—1814). З пераўтварэннем калегіума ў Полацкую езуіцкую акадэмію займаў у ёй высокія пасады: канцлера (1814—1817) і рэктара (1817—1820), апошняга ў гісторыі гэтай навучальнай установы[1][2].
Пасля выгнання езуітаў з межаў Расійскай імперыі (1820) выехаў у Рым, дзе ўдзельнічаў у ХХ Генеральнай кангрэгацыі Таварыства Ісуса і стаў асітэнтам новаабранага генерала Луіджы Фортыса[3]. У 1829 г. прадстаўляў Нямецкую правінцыю ордэна на ХХІ Генеральнай кангрэгацыі[4]. Браў актыўны ўдзел у працы польскага эміграцыйнага асяродку. Апошнія гады жыцця правёў у Неапалі[3].
Бжазоўскі апублікаваў дзве працы ў «Полацкім штомесячніку»: O sposobie zatrzymania I rozmnoźenia zdrowego smaku mowy i vymowy ojczystej (odczyt na publicznem posiedzieniu akademii dnia 16 września 1818 r.) і Rozbiór sztuki rymotwórczej Horacyusza. Пазней гэтыя матэрыялы былі ўключаны ў «Слоўнік вядомых польскіх пісьменнікаў» (Słownik sławnych pisarzy polskich). Пакінуў пасля сябе «Слоўнік польскіх пісьменнікаў», фрагмент якога (ад А да Е) захаваўся ў Ватыканскай бібліятэцы[3][5].
Зноскі
- ↑ Catalogs SJ 1774-1829. Russiae. Архівавана 13 ліпеня 2020.
- ↑ Инглот, М. Общество Иисуса в Российской Империи (1772–1820 гг.) и его роль в повсеместном восстановлении Ордена во всем мире / М. Инглот ; пер. А.Н. Коваля. – М. : Институт философии, теологии и истории св. Фомы, 2004. – С. 161.
- ↑ а б в Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.
- ↑ Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.
- ↑ Brown, J. Biblioteka pisarzów assystencyi polskiej Towarzystwa Jezusowego / J. Brown ; przeł. W. Kiejnowskiego. – Poznań : w komisie i czcionkami L. Merzbacha, 1862. – 501 s. 137 – 138.
Літаратура правіць
- Инглот, М. Общество Иисуса в Российской Империи (1772–1820 гг.) и его роль в повсеместном восстановлении Ордена во всем мире / М. Инглот ; пер. А.Н. Коваля. – М. : Институт философии, теологии и истории св. Фомы, 2004. – 632 с.
- Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564—1995 / oprac. Ludwik Grzebień ; [aut. i red. działów Andrzej Paweł Bieś et al. ; współpr. nauk. i red. Roman Darowski]. — Kraków : Wydział Filozoficzny Towarzystwa Jezusowego. Instytut Kultury Religijnej : Wydawnictwo WAM — Księża Jezuici, 1996. — XVI, 882, [5] s. : il.
- Brown, J. Biblioteka pisarzów assystencyi polskiej Towarzystwa Jezusowego / J. Brown ; przeł. W. Kiejnowskiego. – Poznań : w komisie i czcionkami L. Merzbacha, 1862. – 501 s.
- Giżycki, J.M. Materyały do dziejów Akademii Połockiej i szkół odniej zależnych / J.M. Giżycki. – Kraków: Druk. W. Anczyca i spółki, 1905. – 288 s.