Рыеска (востраў)
Рые́ска (ісп.: Riesco) — востраў ва ўсходняй частцы Ціхага акіяна ля паўднёваамерыканскага ўзбярэжжа Чылі. Плошча — 5 110 км². Насельніцтва (2010 г.) — 156 чал.[1]
| Рыеска | |
|---|---|
| ісп. Riesco | |
,_Patagonia,_Road_Y-50_towards_Rio_Verde.JPG) Выгляд канала Фіцрой і вострава Рыеска з боку Патагоніі | |
| Характарыстыкі | |
| Плошча | 5 110 км² |
| Насельніцтва | 156 чал. |
| Шчыльнасць насельніцтва | 0,03 чал./км² |
| Размяшчэнне | |
| 52°55′59,30″ пд. ш. 72°13′39,90″ з. д.HGЯO | |
| Акваторыя | Ціхі акіян |
| Краіна | |
 | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Геаграфія правіць
Востраў Рыеска месціцца за 2 140 км на поўдзень ад горада Сант’яга, сталіцы Чылі. На захадзе ён аддзелены ад Патагоніі пралівам канал Фіцрой, які ў самым вузкім месцы не перавышае па шырыні 439 м. На поўдні абмежаваны Магеланавым пралівам. Лінія ўзбярэжжа перарэзана шматлікімі глыбокімі фіёрдамі.
Заходняя частка вострава ўяўляе сабою рэгіён чылійскіх Андаў з высокімі гарамі. Найвышэйшы пункт — гара Аталая (1830 м). Усходняя частка — плато з шматлікімі ўзвышшамі. Востраў быў адасоблены ад Патагоніі ў выніку ўзняцця Ціхага акіяна пасля заканчэння апошняга аледзянення. На востраве некалькі рэк і азёр, у тым ліку возера Рыеска (каля 26,25 км²). Знойдзены багатыя радовішчы каменнага вугалю.
Клімат мяккі марскі з сярэдняй тэмпературай у студзені +10 °C і ў ліпені — +1,1 °C.
Прырода правіць
Пейзажы вострава Рыеска ўражваюць разнастайнасцю экалагічных зон — раўніннымі стэпамі, горнымі лясамі і альпійскімі лугамі. Лічыцца, што востраў насяляюць 136 відаў птушак і 24 віды звяроў. У водах каля вострава жывуць рэдкія віды дэльфінаў, акул, ластаногіх, пінгвінаў. Значная частка вострава ўваходзіць у склад прыродных запаведнікаў.
У 2010 г. на востраве павінна была пачацца здабыча вугалю адкрытым спосабам, што ўзрушыла эколагаў Чылі, якія выступілі супраць праекта. У 2011 г. ён быў перагледжаны. Плануецца здабыча шахтным спосабам, аднак эколагі змагаюцца за поўнае закрыццё праекта.
Гісторыя і сучасны стан правіць
Берагі вострава Рыеска здаўна насялялі індзейцы-кавескар, аднак у выніку кантактаў з еўрапейцамі і распаўсюджвання эпідэмічных захворванняў да пачатку XX ст. іх колькасць моцна скарацілася. У нашы дні на Рыеска жыве некалькі сем’яў метысаў, што адстойваюць сваю прыналежнасць да карэннага насельніцтва.
Большасць малалікага насельніцтва вострава займаецца жывёлагадоўляй. На востраве працуе 30 авечкагадоўчых гаспадарак. Іншыя заняткі — рыбалоўства і абслугоўванне турыстаў. Дзейнічае футбольны клуб, які аб’ядноўвае 20 аматараў.