Святлана Уладзіміраўна Немаляева
Святла́на Уладзіміраўна Немаляева (руск.: Светла́на Влади́мировна Немоля́ева; нар. 18 красавіка 1937, Масква, РСФСР) — савецкая і расійская акрыса тэатра, кіно, тэлебачанні, агучвання і дубляжу; народная артыстка РСФСР (1980). З 1959 года — вядучая актрыса Маскоўскага акадэмічнага тэатра імя Уладзіміра Маякоўскага, лаўрэат нацыянальнай тэатральнай прэміі «Залатая маска» (2013, 2019) і прэміі глядацкіх сімпатый «Зорка тэатрала» (2012, 2014, 2019).
| Святлана Уладзіміраўна Немаляева | |
|---|---|
 | |
| Род дзейнасці | акцёрка, тэатральная актрыса, кінаактрыса |
| Дата нараджэння | 18 красавіка 1937[1][2] (87 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Бацька | Vladimir Nemolyayev[d] |
| Муж | Alexander Lazarev[d] |
| Дзеці | Alexander Lazarev, Jr.[d] |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Узнагароды і прэміі |
        |
| Сайт | nemolayeva.narod.ru |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Пачала здымацца ў кіно яшчэ ў раннім дзяцінстве. Першую вядомасць атрымала ў 1958 годзе дзякуючы ролі Вольгі Ларынай у мастацкім фільме «Яўген Анегін» (1958). Шырокую вядомасць ёй прынеслі ролі ў кінакарцінах Эльдара Разанава — «Службовы раман» (1977), «Гараж» (1979) і «Нябёсы запаветныя» (1991).
На сцэне тэатра сыграла галоўныя ролі больш чым у 50 спектаклях, у тым ліку Афелія ў «Гамлеце», Маша ў «Іркуцкай гісторыі», Нягіна (у новай пастаноўцы — Домна Панцялееўна) у «Талентах і прыхільніках», Бланш Дзюбуа ў «Трамваі» Жаданне"", Лізавета Цюдар у «Жыве каралева, віват!».